مدينه فاضله اى كه پيامبران الهى درصدد تأسيس آن بوده اند، در مقايسه با آرمانشهرهايى كه انديشمندان بشرى آنها را طراحى نموده اند، تفاوت ماهوى دارد. آنان دنبال استقرار نظامى مطلوب براى زندگى بشر و سعادت او رفته اند كه قانونگذار آن، خالق انسان هاست و اينان جوياى نظامى هستند كه مولود عقل و فكر مخلوق است؛ آنان تبليغ گر حكومت و سياستى مى باشند كه اجرا كننده آن پرواپيشگان وارسته اى هستند كه خود را در برابر خدا مسؤول مى دانند و مهياى پاسخگويى از عملكرد خويش در روز واپسينند، حال آن كه اينان سكّان كشتى حكومت را به افرادى مى سپارند كه متأثر از تمايلات نفس خويش بوده و طرفدار اصالت نفع در دنياى گذرا مى باشند و حداكثر در برابر مردم بايد پاسخگويى كنند.در فصل اول اين كتاب، نمونه اى از تلاشهاى بى حاصل آرمانشهرسازان بشرى ترسيم گرديده و اذعان و اعتراف نظريه پردازان آن در تخيلى و غيرتحققى بودن تئورى هايشان ذكر شده است؛ تئورى هايى كه فقط در ميدان خيال، مجال مانور پيدا كرده اند و هرگز پا به عرصه وجود نگذاشتند، گذشته از نارسايى ها و يكسونگرى هايى كه در عرصه انديشه و فكر داشته اند.در فصول دوم تا ششم به علت يابى اين امر پرداخته شده است. انسانى كه در صحنه طبيعت و اجتماع، نيازمند پرورش عقلى و عاطفى است و دل و دماغ او محتاج شكل گيرى و تربيت است، چگونه مى خواهد در اين دو زمينه رشد يابد؟ هر يك از دومكتب بشرى و الهى، چطور مى خواهد او را پرورش دهد؟در هر كدام از فصول پنچگانه مذكور، ديدگاه هاى فلاسفه و متفكران بشرى در كنار ديدگاه هاى مكتب وحى نهاده شده و خواننده به مقايسه و قضاوت بين آن دو دعوت گرديده است، تا خود به كشف نقاط ضعف و قوّت آنها بپردازد و قدم در راه قويم و اَقوم گذارد.در فصل آخر كتاب، مدينه فاضله اى را كه اسلام درصدد برپايى آن است و به خمير مايه نظرى آن در فصول قبل اشاره رفته و نمونه اجرايى آن در صدر اسلام محقق گرديده، بررسى مى نمايد و خط سيرى را كه مسلمانان براى زمينه سازى آن تا ظهور پيشواى آخرين (عج) مى بايست ادامه دهند مى پردازد و سيماى حكومت جهانى آن موعود منتظر را به اجمال نشان مى دهد.
لطفا منتظر باشید ...
