آنچه تحت عنوان حقوق بشر، امروزه در غرب مطرح است و بعضى را به اين تصور انداخته كه آنان از قديم الايام بشر دوست بوده اند و مردم مشرق زمين، وحشى و دور از نوعدوستى و انسانيت، بيش از حدود دو قرن از عمر آن نمى گذرد. سال ها اروپا دچار بردگى و استثمار بوده است، تا اين كه در اعلاميه 1776 امريكا و 1789 فرانسه، به فكر حقوق بشر افتاده اند. اين جريانات هم ريشه اقتصادى، و نه بشردوستى داشته است.با صنعتى شدن غرب، نياز شديد به كارگران در كارخانه ها پيدا شد؛ از طرفى، مالكان بزرگ به راحتى اين مشكل را حل كردند، بدين صورت كه بردگان خود را از مزارع و باغ هاى خويش، به كارخانه هاى جديد خود فرستادند و از آنان بيگارى كشيدند، در حالى كه ساير كارخانه داران، ناچار شدند كارگر آزاد و گران قيمت اجير كنند و قدرت رقابت با گروه اول را نداشتند، لذا شعار «آزادى بردگان» سر دادند و در قرن نوزدهم به تدريج حقوق كارگران مطرح شد.كارگران انگليسى در 1867، تازه حق انتخاب شغل يافتند و زنان انگليسى تا جنگ جهانى اول، يعنى 1914، حق شركت در انتخابات نداشتند.اعلاميه حقوق بشر، در انقلاب فرانسه، به صورت يك مقدمه و هفده ماده، توسط مجلس تصويب شد كه به صورت زير قابل تلخيص است:
لطفا منتظر باشید ...
