مدینه فاضله در متون اسلامی نسخه متنی

امام على (ع) در ادامه، توجه به ابعاد مختلف اين مسؤوليت بزرگ نموده، زمامدار مسلمين را حاكم بر جان و مال و ناموس مردم و متصدى امر قضاوت و پيشوايى بر مردم دانسته، صفات رذيله اى را كه مانع موفقيت در اين امور است، يكايك نام مى برد و علّت يابى مى كند:

مى دانيد كسى كه فرمانش بر نواميس و خون ها و غنيمت ها و احكام روان بوده و پيشواى مسلمين است، سزاوار نيست كه «بخيل» باشد تا چشمداشت به دارايى مردم داشته باشد يا «نادان» باشد تا آنان را به نادانى خويش گمراه سازد، يا «ستمگر» باشد تا با ستمش آنها را پريشان كند، يا «ترسان» از حوادث باشد و از روى ترس، گروهى را برگروه ديگر برترى دهد، يا «رشوه خوار» به هنگام قضاوت باشد و حقوق مردم را پايمال كند و حل و فصل ننمايد، يا «تعطيل كننده» سنّت و طريقه پيامبر (ص) باشد و امت اسلام را تباه نمايد.پيداست كه سياست در مفهوم اسلامى آن، جداى از ديانت و تربيت دينى نيست. همه امور در خدمت شكوفايى استعدادهاى خدادادى انسان هاست؛ همه راه ها به خدا و قرب خدا ختم مى شود و تمام نيروها براى رشد و تكامل حقيقى قواى انسانى، بسيج شده است و مسلّماً سهم زمامدار و رهبر جامعه در اين ميانْ بسى بزرگ است و مردمْ متأثر از دين و آيين ملوك و رهبران خود هستند.