در فرهنگ سياسى اسلام، انتخاب رهبر و پيشوا بر كارهاى ديگر مقدم است، حال يا او از طرف خداوند، انتخاب و منصوب شده است و يا انتخاب او، پس از تعيين خصوصيات رهبر، به مردم و خبرگان آنها واگذار شده است؛ رهبر برگزيده را در حالت اول، پيامبر يا امام نامند و در حالت دوم، ولى فقيه گويند و مى دانيم كه عقل هم دوام جامعه بدون پيشوا را ناممكن مى داند. على (ع) فرمود:در حكم خدا و در اسلام، بر مسلمين واجب است كه هيچ عملى انجام ندهند و دست به كارى نزنند وقدمى برندارند، قبل از آن كه براى خود رهبر پاك دامن و پرهيزگار و عالم به داورى و سنّت پيامبر(ص) انتخاب كنند.در حديثى كه از امام رضا (ع) منقول است، علت اين كار و نقش زمامدار در جامعه اسلامى تبيين شده است؛ امام (ع) سه دليل بر لزوم وجود ولى امر در جامعه و تبعيت مردم از او بيان فرموده است:1 . وقتى مردم به رعايت حدود و مقرراتى در جامعه امر شدند تا از فساد و هرج و مرج در امان باشند، اين امر پايدار نمى ماند و مردم به آن قيام نمى كنند، مگر آن كه شخص امينى بر آنها گمارده شود تا مانع قانون شكنى گردد.
لطفا منتظر باشید ...
