اخلاق کارگزاران نسخه متنی

3 - عبادت حقوقى:

يكى ديگر از انواع عبادت ها، رعايت حقوق ديگران است.

علماى اخلاق، حقوق را سه نوع مى دانند: حق النفس، حق اللَّه و حق الناس.

در ذيل به توضيح مختصرى در مورد هر يك از حقوق مذكور بسنده مى كنيم:

الف ) حق النّفس:

نفس هر انسانى برخودِ او حق دارد؛ يعنى هيچ كس حق ندارد ضررى بر خودش روا داشته يا ضربه اى به خودش وارد سازد.

به همين جهت خودكشى از گناهان بزرگ شمرده شده است.

بنابراين، هر گاه شخصى حقوق مربوط به نفس خود را رعايت نكند برخويش ستم كرده است؛ مثلاً خداوند از زبان حضرت موسى مى فرمايد: ظلمتُ نفسى يا در دعاى كميل آمده است: ظلمتُ نفسى و
.

پس روح و جسم انسان داراى حقوقى اند كه بايد آنها را رعايت نمود كه برخى از آنها عبارتند از: عدم وارد كردن ضربه به جسم، گناه نكردن (چون موجب عذاب دنيوى يا اخروى بر جسم و روح انسان مى شود)، عدم فشار بى مورد برنفس و مانند آن.

بنابراين هر كارگرى؛ از جمله كارمندان دولت نبايد براى به دست آوردن مال بيشتر يا تأمين زندگى مجلّل و امثال آن بيش از حد معمول بر جسم و جان خود فشار آورده و موجب بيمارى هايى از قبيل ديسك كمر، افسردگى و غيره شوند، چون نفس انسان هم نيازمند استراحت و لذّت بردن از زندگى است.

اگر چه زندگى امروزه همراه با سختى و مشكلات اقتصادى است و با حقوق معمولى سازگارى چندانى ندارد، اما موجب اين نمى شود كه شخص خود را به هلاكت انداخته و با اضافه كارى، چند شغلى بودن، دو شيفته كار كردن و مانند آن بر نفس خود فشار بيش آورده و بر او ظلم كند.

چه بسا كه برخى تفكرات افراطى اند، نه حقيقى؛ مثلاً به زندگى معمولى قانع نباشد يا دچار چشم و هم چشمى گشته و زندگى را بر خود تنگ كند.

به هر حال بايد حقوقى كه خداوند براى نفس قرار داده توسط خود شخص رعايت شود كه رعايت آنها نوعى عبادت محسوب شده و موجب استحقاق پاداش مى شود.