اخلاق کارگزاران نسخه متنی

آقاى محمدتقى جعفرى - كه اكنون در خدمت شان هستيم - نقل كرده اند كه مرحوم شيخ را در خواب ديده و از او پرسيده اند: استاد! چه خبر؟ شيخ فرمود: همين قدر بدانيد كه اين جا صف ها طولانى است و حساب رسى خيلى دشوار است.

اين همه نشان مى دهد كه نبايد مرگ و سفر آخرت را ناديده گرفت.

تقواى الهى ايجاب مى كند كه همواره به ياد مردن و حساب رسى اعمال خود در پيشگاه خداوند متعال باشيم.

گردنه هاى بسيارى در پيش رو داريم.

ما را نگاه مى دارند و مى پرسند: چه كردى، چه خوردى و چه گفتى؟ آيةاللَّه بروجردى و تقواى او فرزند آيةاللَّه بروجردى قدس سره تمايل به سفر كربلا داشت، پدر فرمود: از ارثيه مادرى، چيزى براى تو مانده است.

پسر جواب داد كه درآمد ناچيز آن را صرف هزينه زندگى مى كنم.

آقاى بروجردى فرمود: اگر توقع دارى كه از سهم امام به تو بدهم و زيارت كربلا بروى، نمى دهم.و قتى ديگر، از گوسفندى كه براى آقاى بروجردى آورده بودند، سه سيخ كباب آماده كردند و خدمت ايشان بردند، مرحوم بروجردى گفت: بوى كباب به مشام فقراى محل رسيده و من كباب نمى خورم.

همان نان و خيار را بياوريد.

اندرزهاى على عليه السلام به فرزندش امام مجتبى عليه السلام در زمان باقى مانده، بخشى ديگر از نامه حضرت امير را خاطرنشان مى كنيم كه اندرزهاى اخلاقى آن حضرت است: احى قلبك بالموعظه، و امته بالزهادة، و قوه باليقين، و نوره بالعكمة، و ذللَّه بذكر الموت، و قرّه بالفناء، و بصره فجائع الدنيا، و حذّره صولة الدهر و فحش تقلب الليالى والايام، و اعرض عليه اخبار الماضين ؛(179) دلت را به اندرز زنده دار و به پارسايى بميران، و به يقين نيرو بخش، و به حكمت روشن گردان، و با ياد مرگ خوارش ساز، و به اقرار به نيست شدنش وادار ساز، و به سختى هاى دنيايش بيناگردان.و از صولت روزگار و دگرگونى آشكار روز و شب اش بترسان و خبرهاى گذشتگان را بر او عرضه دار.

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام درباره دنيا و زهد، بسيار سخن گفته است.

در اين جا مصائب دنيا را ياد آور مى شود و بصيرت به دنيا و فنا پذيرى آن را مى طلبد.

قرآن كريم، با صراحت مى فرمايد: حب الشهوات من النساء و النبين و القناطير المقنطرة و من الذهب و الفضة و الخيل المسومة والانعام والحرث ذلك متاع الحياة الدنيا و اللَّه عنده حسن المئاب(180)؛ دوستى خواستنى ها[ى گوناگون ] از زنان و پسران و اموال فراوان از زر و سيم، و اسب هاى نشان دار و دام ها و كشتزار[ها] براى مردم آراسته شده اند، [ليكن ] اين جمله، مايه تمتع زندگى دنياست، و [حال آن كه ]فرجام نيكو نزد خداست.

لذت هاى دنيا، در برابر لذت هاى اخروى، بسيار ناچيز است.

اگر به تقوا آراسته شويم، به سهولت از دنيا چشم مى پوشيم و عمل صالح و خدمت به مردم را برتر و لذت بخش تر از منفعت پرستى و قدرت طلبى خواهيم دانست.

موفقيّت كارگزاران، در عرصه تقواى اجتماعى آنان به دست مى آيد.