اخلاق کارگزاران نسخه متنی

كار و كوشش اقتصادى مثبت و سالم، جايگاهى والا در احاديث ما دارد؛ تا آن جا كه سرپرست خانواده مجاهد فى سبيل اللَّه مى باشد.تا ريخ اسلام نشان مى دهد كه پيشوايان معصوم با داشتن مقام امامت، حتى در كهن سالى دست از كشاورزى و نهال كارى برنداشته اند.

بنابراين هيچ مسلمانى نمى تواند به بهانه هاى واهى از زير بار كار و مسئوليت شانه خالى كند و به تن پرورى و دريوزگى روى آورد.

قرآن كريم، مسلمانان را فرمان مى دهد كه پس از نماز جمعه و آگاهى از تكليف ها، به روزى و كسب حلال بينديشند و دنياى خود را از ياد نبرند.

در اسلام، امور مادى از مسائل معنوى جدانيست و هر مسلمانى مى تواند كار و عبادت را جمع كند و سعادت خويش را در دنيا و آخرت به دست آورد: فاذا قضيت الصلوة فانتشروا فى الارض و اتبغوا من فضل اللَّه و اذكروا اللَّه كثيراً لعلكم تفلعون(74)؛ و چون نمازگزارده شد، در [روى ] زمين پراكنده گرديد و فضل خدا را جويا شويد و خدا را بسيار ياد كنيد، باشد كه شما رستگار گرديد.

اميرمؤمنان عليه السلام با آن زهد و پارسايى بى نظيرش، شب و روز كار مى كرد.

نخلستان هاى بزرگى با كوشش خود ساخت و همه را وقف كرد.

دوران خانه نشينى آن حضرت، يكسر در كار و فعاليت گذشت.

اسلام، مسلمانان، به خصوص جوانان را از بى كارى برحذر داشته و شخص بى كار و تن پرور را از محبت الهى محروم دانسته است، زيرا جامعه اسلامى، براثر بى اعتنايى به دنيا و گريز از ميدان هاى تلاش، خواه ناخواه به وابستگىِ اقتصادى كشانده مى شود.

كشورى كه استقلال اقتصادى نداشته باشد و به عبارتى، قدرت بهره بردارى از منابع و ذخاير خود را به دست نياورد، نمى تواند اخلاق و معنويت و آيين خويش را حفظ كند.

اظهار بيزارى از جوانان بى كار، به اين دليل است كه آنان خواسته يا ناخواسته به گناه و پليدى سوق داده مى شوند.

غفلت جوان از سعادت و آينده سالم و خوب، سبب مى شود كه او به هرزگى كشانده شده و استعدادهاى خود را به تباهى افكنده و سلامت خانواده ها و عفت عمومى را آسيب پذير سازد.

يك جوان كوشا كه دين و دنياى خويش را نگه داشته و در فكر ازدواج و توليد نسل سالم است، عنصرى مفيد براى خانواده و جامعه مى باشد.

بررسى مفاسد اجتماعى به دست مى دهد كه بى كارى جوانان، يكى از علل مهمِ سقوط و آلودگى و جنايت و سرقت است.

در قرآن كريم آمده است كه هر مسلمانى، بايد پس از انجام دادن كارى مثبت، كار ديگرى آغاز كند؛ يعنى هيچ وقت بى كار نباشد.

ناگفته نماند كه خداوند به پيامبر اسلام دستور مى دهد كه از كارى به كارى ديگر پرداخته و در نهايت توجه به حضرت حق داشته باشد: فاذا فرغت فانصب.و الى ربك فارغب(75)؛ پس چون فراغت يافتى به طاعت در كوش و با اشتياق به سوى پروردگارت روى آور.

درباره مرحوم آيةاللَّه بروجردى گفته اند كه ايشان هر گاه از مطالعه كتابى خسته مى شدند، آن كتاب را مى بستند و كتابى ديگر مى گشودند.