[و لا تكن مِمَّن ] يُرجى التوبة بطول الامل؛ از كسانى نباشيد كه توبه را با آرزوهاى دراز به تأخير مى اندازد.انسان هاى عادى - غير از معصومان عليهم السلام - همواره در معرض گناه و لغزش قرار دارند و هر لحظه احتمال دارد كه گرفتار گناه شوند و آن گونه كه بايد به گناه نزديك نشوند، باز مرتكب آن مى شوند؛ نبايد به نامحرم نگاه مى كرد، اما نگاه مى كند، نبايد به خانواده ستم مى كرد، ستم مى كند.نبايد به بيت المال دست برد مى زد، اين كار را مى كند؛ نبايد به كسانى كه زيردست اويند ظلم مى كرد و از او بيگارى مى كشيد، مراعات نمى كند؛ بايد نماز و روزه و حج و زكات و خمس و را به جا مى آورد، كوتاهى نموده است.انسان ها در معرض چنين خطراتى هستند و معمولاً هم مبتلا به اين گناهان مى شوند.حال اگر كسى - خداى ناكرده - مرتكب گناهى شد، وظيفه اش چيست؟ اولين وظيفه، توبه است و تلاش براى جبران كوتاهى ها.اگر حق خدا را به جا نياورده استغفار كند و زود آنها را به جا بياورد، اگر حق مردم را خورده بايد به آنها برگرداند.دين مى گويد گناه نكن، امّا اگر مبتلا شدى زود جبران كن و تأخير مينداز.اما در چنين مواقعى شيطان وارد عمل مى شود و مى گويد حالا كه گناه كردى بعداً جبران مى كنى فعلاً خوش باش و به موقع توبه كن.اما امام اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايد از كسانى نباش كه با آرزوى دراز، توبه را به تأخير مى اندازند.انسان ها معمولاً به هنگام خطرات مادى نظير بيمارى يا بلاياى طبيعى تلاش مى كنند هر چه زودتر آن مشكل - بيمارى يا بلاها - را برطرف كنند و هيچ گاه نمى گويند كه فعلاً بماند بعداً به پزشك مراجعه مى كنيم و خود را درمان مى كنيم.اما چطور است كه وقتى به بزرگ ترين خطر و بيمارى اخروى گرفتار مى شود و انواع گناه ها را انجام مى دهد، هيچ به فكر چاره نمى افتد و به آينده حواله مى كندند؛ آينده اى كه حتى براى يك لحظه اش اميد نيست و چه بسا در دم بلايى بيايد و از دنيا برود.پس بايد هر چه زودتر براى توبه اقدام كرد، زيرا از اثرات بسيار خطرناك تأخير انداختن توبه آن است كه انسان چه بسا بعدها نسبت به گناه حالت رضايت پيدا كند و هيچ گاه به فكر ترك آن نباشد.
لطفا منتظر باشید ...
