اخلاق کارگزاران نسخه متنی

منظور از عبادت شيطان آن است آنچه او مى خواهد انجام شود.

مثلا عمر بن سعد با پيروى از فرمان شيطان و هواى نفس امام حسين را به شهادت رساند، زيرا شيطان وسوسه كرده بود كه حكومت رى را تصاحب خواهى كرد.

هم چنان كه خداوند رسولانى دارد، شيطان ها رسولانى دارند و به همديگر وحى دارند: ان الشيطان ليحون الى اوليائهم(106) و بايد بدانيم اين شيطان در كمين همه هستند مگر پيامبران و امامان عليه السلام كه بر شيطان ها برترى دارند و سلطه، اما ديگران همه در خطر گمراهى توسط شيطان و هواى نفس قرار دارند و تنها راه علاج پيروى از خدا و پيامبران و امامان است.

همه چيز بايد به خاطر خدا باشد خداوند خالق همه چيز است، انسان ها، فرشتگان، آسمان ها و زمين وغيره و هيچ چيزى را نمى توان نشان داد كه مخلوق خدا نباشد.و اگر چنين است مالك و صاحب حقيقى همه چيز هم خداوند توانا و داناست و هيچ كس نمى تواند ادعا كند كه مالك چيزى است زيرا خود و مايملكش همه مخلوق و مملوك خداست.

اگر كسى اين حقيقت را درك كند و باور داشته باشد، هيچ گاه به فكر اين نخواهد بود كه كارى براى غير خدا انجام دهد، چرا كه مى داند بازگشت هر چيز به سوى خداست: والى الله ترجع الامور(107) و همه كارها به سوى خدا برگردانده مى شود.

انسان بايد آگاه باشد وقتى از دنياى رفت، در آن دنيا (آخرت) پاسخ گوى همه اعمالش باشد و بازگشت و خلاصه اعمال هر كسى به اين است كه آيا خدا را بندگى كرده است يا شيطان را.

چرا كه هر عملى در راستاى عبادت و ترك آن خواهد بود، چه اعمال عبادى و چه غيره مثلاً اگر به جاى توكل به خدا اميد به ديگرى بسته باشد به معناى آن است كه غير خدا را عبادت كرده است و بايد بدانيم كه انسان از همان موقعى كه از دنيا مى رود قيامت او آغاز مى شود و چنين نيست كه مدتى مى گذرد و وقتى همه انسان ها از دنيا رفتند به حساب او رسيدگى مى شود.

آن قيامت كبرى است اما قيامت حقيقى از همان زمان مرگ آغاز مى شود و بايد پاسخ گوى اعمال باشد: اذا مات ابن آدم قامت قيامته ؛ همان وقت كه انسان بميرد قيامتش بر پا مى شود.

ماه رمضان بهترين فرصت و زمينه عبادت يكى از فوائد ماه مبارك رمضان آن است كه انسان باغلبه بر شهوات كارهايش را رنگ خدايى مى دهد: صبغة الله و من احسن من الله صبغة(108)؛ رنگ (خدايى بپذيرد - رنگ اسلام و ايمان و توحيد) و چه رنگى بهتر از رنگ خدايى است؟ رنگ خدايى يعنى دست، پا، اعضا، جوراح، تعريف و تكذيب و غيره همه براى خدا باشد و اگر غير از اين باشد همه خسران و زيان است؛ همه از روى شهوت است.

انسان صدق گفتار و ادعايش را بايد با اطاعت از فرمان خدا ثابت كند.

هنگام امتحان معلوم مى شود كه راست و دروغگو كيست به قول امام على عليه السلام عند الامتحان بكرم الرجل أو يهان (109) ؛ انسان موقع امتحان است كه مورد تكريم يا اهانت واقع مى شود يعنى اگر ادعاى بندگى خدا كرد؟ در عمل ثابت مى كند، اگر راست گفته باشد مورد احترام الهى است والاّ به سزاى كردار بد (دروغگويى) خود مى رسد.و يك مسلمان واقعى صدق ادعاى خود را با روزه، پرداخت زكات و خمس و به جا آوردن نماز به موقع و احسان و غيره ثابت مى كند وگرنه بسيارند كسانى كه ادعاهاى بزرگ دارند، اما در عمل دست خالى و از سوى ديگر برخى افراد به يك يا دو بار اعمال عبادى بسنده مى كنند و بقيه را ترك مى كنند كه اين هم سودى نخواهد داشت و برخى نيز به دنبال يك عمل خوب با كارهاى بد اثر آن را از بين مى برند: ابقاء العمل اشد من العمل(110) حفظ كردن عمل سخت تر از خود عمل است.

شيطان هميشه در كمين است و تلاش مى كند تا عمل انسان را بى اثر كند.

گاه با وادار كردن بر گناه، گاه با زيبا جلوه دادن عمل و بزرگ غايى عمل و غيره: صور لهم الشيطان، زيّن لهم الشيطان.