اخلاق کارگزاران نسخه متنی

در اين بين جوان ديگرى آمد و به دنبال او رفت، اما اين جوان بسيار بد سيما و زشت بود، لباس و بدنش بوى تعفن داشت و داراى اخلاق بدى هم بود و بدون سلام از كنارم گذشت.

اين دو جوان چند قدم جلوتر به زمين فرو رفتند، من بسيار سرگشته و حيران شدم؛ اين چه منظره اى است من ديدم.

آخر چه خبر شده است؟ دلهُره داشتم، يك دفعه ديدم جوان اولى - كه داراى سيما و ظاهر زيبايى بود - از آن جا بيرون آمد، لباس هايش خونى بود در صورتش جاى چنگال و خراشيده شده و پريشان حال بود، با سرعت آمد و از كنار من رد شد.

اين بار جلويش را گرفتم و گفتم: تو را سوگند مى دهم به حق آن خدايى كه تو را [به زمين ] برده و برگرداند، بگو كه قصه چيست و اين چه كار است؟ گفت: من اعمال نيك بنده هفتاد ساله اى بودم كه ديشب از دنيا رفته بود، اعمال نيك او را مجسّم كردند و به شكل من در آمد، من مأمور بودم كه نزد او در عالم برزخ بمانم تا هنگام قيامت و نفر دومى كه دنبال من آمد اعمال زشت او بود، او هم مأمور بود كه نزد او بماند، اما ما با هم اختلاف پيدا كرديم.

او بر من پيروز شد و گفت: جاى تو اين جا نيست، بايد بر وى و من ناگزير بايد بروم.

پندى كه از اين حكايت مى توان گرفت آن است كه ما در هر حال و زمان و مكان و هر پست و مقامى بايد بكوشيم اعمال نيك و خوب انجام دهيم تا بعد از اين كه از دنيا رفتيم، رفيق و دوستى - كه همان عمال ماست - داشته باشيم تا همواره همدم و مايه آرامش ما باشد.

بايد باور كنيم كه هيچ يك از اعمال - هر چند اندك - از بين نمى رود و در نامه اعمال ما ثبت و ضبط مى شود.

گاه كوچك ترين عملى انسان را به ورطه هلاكت مى افكند و زمانى عملى كوچك ما را به بهترين مقام مى رساند و البته اختيار هر عملى دست خود انسان هاست.

گواهى اعضا بدن در مورد اعمال انسان ها در قيامت تمام اعضا و جوارح بدن ما - طبق صريح آيات و روايات - به اذن پروردگار به زبان مى آيند و آنچه در دنيا - به دستور انسان - انجام داده اند، اقرار مى كنند.

برخى افراد به اعضاى بدن خود - در قيامت - اعتراض مى كنند كه چرا عليه ما گواهى دادى؛ چرا گفتى كه در فلان روز و فلان جا به زيردست خود به ناحق دستور دادى و از او بيگارى كشيدى، چرا در فلان معامله كه خيانت كرده بودم، رسوايم ساختى، چرا آنچه آموخته بودم از احكام دينى و به آن عمل نكردم فاش كردى
؟ خداوند چه زيبا فرموده است: وقالوا لجلودهم لِمَ شهدتم علينا قالوا انطقنا اللَّه الذى انطق كل شيئىٍ وهو خلقكم اول مرةِ واليه ترجعون(112).و نيز مى فرمايد: ما يلفط مِن قول لديه رقيبً عتبه(113)؛ نگهبانى كه همراه اوست از پيش خود سخن نمى گويد، بلكه به امر پروردگار لب به سخن مى گشايد.

در دعاى كميل آمده كه فرشتگانى موكل اعمال اند؛ يعنى علاوه بر اعضاى خود انسان، فرشتگانى نيز هستند كه اعمال همه را مى نويسند و نگه مى دارند.

خلاصه آن كه، انسان بايد متوجه باشد از صبح تا شب، هر عملى كه انجام مى دهد - چه نيك و چه بد - همگى حساب و كتاب دارد، اگر خوب است خوشا به سعادت او اگر بد است، بايد در برطرف كردن آن بكوشد.