اخلاق کارگزاران نسخه متنی

3 - لا اله الا اللَّه و معناى آن ذكر لا اله الا اللَّه به عنوان سومين ذكرى است كه پيامبر اكرم مى فرمايد: هر كس آن را با درك معناى حقيقى اش بيان كند، باعث زيادى اعمال نيك مى شود.

لا اله الا اللَّه؛ يعنى اين كه خدايى جز خداى يگانه نيست، نه شريكى براى خداوند وجود دارد و نه رقيبى.

اين ذكر، بسيار مهم و حساس است و ايمان به آن در عين سادگى بسيار مشكل است؛ يعنى ما به راحتى اين ذكر را تكرار مى كنيم و احساس كه حقيقتاً آن را باور كرده ام، اما اندكى توجه و دقت در رفتار و گفتارمان نشان مى دهد كه چندان به اين ذكر پاى بند نيستيم.و قتى كسى براى ما كارى انجام مى دهد، احساس مى كنيم كه او بود كه مشكل ما را برطرف نمود و اگر او نبود ما نمى توانستيم به مقصود خدا برسيم و عملاً خدا را فراموش مى كنيم.

اگر مدير يا مسئول كسى يا جايى هستيم و كارى در جهت رفاه و آسايش مردم انجام مى دهيم در درون خود مى پنداريم اين ما بوديم كه چنين كرديم و خدا را در اين جاها نمى بينيم، هر چند ظاهراً نام خدا را هم بر زبان مى رانيم.

پس بايد تلاش فراوان بكنيم تا عملاً به درستى ذكر لا اله الا اللَّه ايمان بياوريم و بدانيم كه تنها آفريننده و موجود مؤثر در عالم اوست و همه در زير فرمان او اقدام مى كنند.

در حديث معروف سلسلة الذهب، امام رضاعليه السلام مى فرمايد:

لا اله الا اللَّه حصنى فمن دخل حصنى اَمن من عذابى تا اين جا سخن خداوند است كه مى فرمايد: كلمه لا الا الا اللَّه قلعه و دژ من است، هر كس داخل آن شود، از عذاب من در امان و آسايش است.

اما امام رضاعليه السلام در ادامه مى فرمايد: بشروطها و أنا مِن شروطها؛ ذكر لا اله الااللَّه شرايطى دارد كه از جمله آنها من هستم.

يعنى ولايت من.

بايد به ولايت من نيز ايمان بياوريد و گرنه تنها ذكر لا اله الا اللَّه بدون پذيرش ولايت اهل بيت هيچ سودى ندارد.

مضمون حديثى است كه مى گويد: اگر كسى شب و روز به نماز و روزه مشغول باشد و در جنگ ميان حق و باطل، عليه گروه باطل بجنگد و
اما ولايت اهل بيت را نپذيرد پشيزى ارزش ندارد.

پس اگر كسى روز و شب ذكر لبش لا اله الا اللَّه و همواره در خدمت مردم و جامعه باشد، اما به ولايت اهل بيت ايمان نياورد خدمت او هباءاً منشور (پوچ و باطل) خواهد بود.