اخلاق کارگزاران نسخه متنی

تربيت فرزند تربيت فرزند يكى از وظايف بسيار مهم و در عين حال ضرورى براى پدر و مادر و جامعه است و در اين ميان نقش مديران مدارس و دانشگاه ها و مراكز تربيتى بسيار سازنده و كارگشاست، زيرا اگر چه پدر و مادر، نقش مهمى در تربيت فرزندان دارند، اما گاهى چه بسا براثر نادانى و خطا و اشتباه فرزندان را آن گونه كه بايد نمى توانند تربيت كنند، اما معلمان و دبيران و بخش مديريت مراكز آموزشى اين عذرها را ندارند و بايد - با توجه به آگاهى و دانش ويژه اى كه در اين باره دارند - فرزندان جامعه را بر نحو مطلوب پرورش داده و تربيت كنند.

تأكيد فراوان قرآن و حديث و بزرگان دينى و علماى بزرگوار مؤيد اهميت فوق العاده تربيت فرزندان به صورت انسان هايى صالح و شايسته و خوب است.

بهترين زمان تربيت فرزند، دوران كودكى است، زيرا در اين دوره كودك كاملاً براى يادگيرى هر آنچه به او آموخته مى شود، آمادگى دارد و لذا از حساس ترين دوران نيز به شمار مى رود چه، كوچك ترين غفلت و جهالت باعث انحراف كودك خواهد شد.

هم چنان كه اگر به خوبى پرورش داده شود داراى اخلاقى نيكو خواهد بود.

بسيار دير است كودكان را در بزرگ سالى، ادب و تربيت نيكو بياموزيم، زيرا اثرى نخواهد داشت و آنچه بايد مى آموخت و به آن متخلّق مى شد محقق شده است؛ خوب و يا بد.

در زمان حيات آيةاللَّه بروجردى قدس سره، سرلشكرى به منزل آقاى بروجردى تلفن كرده بود و خادم ايشان گوشى را برداشته بود.

سرلشگر گفته بود: من دخترى دارم كه اكنون 18 سال دارد و شب ها دير به خانه مى آيد، وقتى از او مى پرسم كجا بودى و چرا دير آمدى؟ مى گويد مملكت آزادى دارد هر كارى كه بخواهم مى كنم و به كسى هم مربوط نيست و
گوشى تلفن را خادم آقاى بروجردى برداشته بود و گفته چرا بعد از هيجده سال به فكر دخترت افتادى؟ چرا وقتى كه كودك بود، او را تربيت اسلامى نكردى.

نكته مهم و در عين حال باريكى كه در اين جا شايسته گفتن است اين كه: فرزندانِ مديران و دست اندركاران جامعه بيشتر از ساير از ساير كودكان در معرض انحراف و كجروى قرار دارند و بسيارى از امكانات كه عامه مردم نمى توانند از آن بهره ببرند، در اختيار مسئولان و مديران قرار دارد و احتمال اين كه فرزندان آنان از امكانات سوء استفاده كنند، زياد است از طرف ديگر فرزندان مسئولان تا حدودى الگوى ديگر كودكان هستند و كودكان ديگر دوست دارند كه مانند آنان زندگى كنند، لذا بايد توجه مديران و مسئولان به فرزندانشان صد چندان باشد.

در روايت است كه: اولادكم بالصلاة و هم ابناء و نحن نأمراولادنا بالثلاث و هم ابناء؛ بر شما باد كه فرزندانتان را به نماز عادت دهيد در حال كودكى و ما فرزندانمان را در حالى كه سه ساله اند، امر به نماز مى كنيم.

بهترين شيوه تربيت كودك آن است كه تا هفت سالگى به بازى و سرگرمى مشغول باشد و بعد از آن به تربيت و آموزش علم و اعتقاد مشغول شود: دعه يلعب سبع سنين
علمه سبع سنين؛ بگذار تا هفت سالگى بازى و سرگرمى داشته باشد و هفت سال بعدى هم او را علم ياد بده و آداب و عبادات را بياموزد.

بعد از چهارده سالگى كم كم شهوت و هيجان جنسى غلبه مى يابد.

در اين جاست كه بايد والدين مواظب او باشند؛ تا با افراد ناباب دوست نشود و رفت و آمد فرزند را زير نظر داشته باشند؛ تا مبادا نور ايمان از قلب او خارج شود.