پديده ها عرصه تجلّى خداوند - اخلاق کارگزاران نسخه متنی

پديده ها عرصه تجلّى خداوند

تمام مخلوقات و پديده هاى عالم - چه در زمين و چه در آسمان ها و كهكشان ها و چه موجودات غير مادى
- نشان از آفريننده اى دارند كه آنها را به وجود آورده است و او خداوند است.

هر چه در عالم هست هر كدام به بيانى زيبا خود را آفريده خداوند معرفى مى كنند و ما انسان ها بايد با توجه و دقت در اين موجودات، به عظمت و قدرت نامتناهى خداوند پى ببريم، در هر مقام و منزلت و شغلى كه هستيم بايد براى شناخت بهتر خداوند تلاش كنيم و وظيفه خود را در برابر او به نيكويى انجام دهيم.

يكى از وظايف ما توجه و تفكر در عرصه پديده هاست و خداوند هم به تدبر و تفكر در اشيا و اين عالم امر فرموده است؛ آن جا كه مى فرمايد: هو الذى يُريكم آياته ويُنزّل لكم من السّماء رزقاً وما يتذكر الّا مَن يُنيب(123)؛ او [ خداوند ]كسى است كه آيات و نشانه هاى خود را نشان مى دهد و از آسمان براى شما روزى فرود مى آورد و[ لى ]جز كسانى كه انابه و توبه مى كنند، ياد آور اين [ امر مهم ]نمى شوند.

توجه در اين آيه، مطالب بسيار مهمى را روشن مى سازد: خداوند در اين آيه خود را معرفى كرده است.

مى گويد او كسى است كه نشان مى دهد، يعنى نشانه وجود خود را نشان مى دهد.

اين كه فلان روزى را يا فلان شيئى را آفريده است، قبل از هر چيز نشانه آن است كه خدايى هست كه آنها را خلق كرده و قبل از آفريدن آنها بوده است و سپس آنها را خلق نموده است.

مهم ترين وظيفه ما آن است كه خدا را بشناسيم و حق معرفت او را به جا آوريم و توجه در نعمت ها و مخلوقات او از معتبرترين و دقيق ترين روش هاى شناخت خداوند است.و اين شناخت حاصل نمى شود مگر آن كه سمت قلب به سوى خداوند باشد و اگر كسى در ظاهر دم از خدا و شناخت او بزند، اما در واقع دلش با مال و منال و دارايى و خانواده و
باشد و در ستايش خود به سر ببرد، قادر به شناخت حقيقى خداوند نخواهد بود؛ تكيه گاهش خودش و زيردستانش باشد، اما زبانش به نام خدا - از روى عادت - مشغول باشد، هيچ سودى برايش نخواهد داشت و هيچ بهره اى از شناخت خدا نخواهد داشت.

پس برهمه به ويژه كسانى كه نعمت هاى زياد خداوند در اختيار آنهاست همچون مسئولان و مديران، بايد بيشتر توجه و احتياط كنند كه مبادا در دام شيطان افتاده و هر چه از خداست، از آن خود بدانند.