مهم ترين خطرى كه هر انسانى - به ويژه مسئولان و سرپرستان امور مختلف - را تهديد مى كند، توجه به دنيا و غفلت از ياد خداست و غفلت از خدا همان و خود را جاى خدا ديدن همان، كه نتيجه اش زيان هميشگى است.امام خمينى قدس سره به اين حديث مكرراً تأكيد داشتند كه: رأس كل خطيئة حب الدني؛ توجه به دنيا و دوست داشتن آن، عامل اصلى هر گناهى است.پس بايد بسيار مواظب بود كه در دام دنيا نيفتاد.البته در اين ميان شيطان نقش مهمى در زيبا جلوه دادن دنيا دارد و همواره در تلاش است انسان ها را به دنيا مشغول و از خداوند غافل كند تا هر چه بيشتر انسان ها و مؤمنان را بفريبد و مؤمن حقيقى و هوشيار كسى است كه در اين جهت بسيار مراقبت كند كه در دام شيطان و دنيا نيفتد.آيةاللَّه خوانسارى مى فرمودند: روزى به عيادت يك بازارى رفتم.او در حال احتضار و آخرين لحظات عمر خود به سر مى برد.به من گفت: ظلمى كه خداوند در حق من كرده به هيچ كس نكرده است.دقّت در اين مطلب نشان مى دهد كه عاقبتِ توجه به دنيا به كجا پايان مى يابد (او با دل خوش كردن و توجه به دنيا، دورى از آن را بسيار سخت مى دانست و لذا نسبت ظلم به خداوند مى داد) گاه مى شود كه تمام كارهاى عبادى و حتى از خود گذشتگىِ انسان، به خاطر خداوند نمى شود و اين مسئله بسيار خطرناك است و مسئولان از اين جهت بيشتر از ديگران در معرض اين خطر قرار دارند.چه بسا كسانى كه مسجد رفتن، مكه رفتن، پرداخت زكات و خمس، درس خواندن، درس دادن، كتاب نوشتن، مسئله گفتن و شنيدن و كارهاى ديگرشان نه براى خدا بلكه براى مردم است.آيةاللَّه نجفى قدس سره مى فرمودند: ايام عاشورا عده اى در حرم معصومه به خاطر امام حسين عليه السلام قمه مى زدند.يك روز صدر اعظم ناصرالدين شاه به قم آمده و به تماشاى قمه زن ها مى پردازد.در ميان قمه زن ها شخصى بود كه صدراعظم (اتابك) را مى شناخت، لذا اندكى قمه زدن خود را درشت و برجسته تر كرد، تا در ميان آن همه، قمه زنى او شاخص تر باشد.اين عمل باعث شد كه چند ماهى مريض شد و در بستر ماند و كه با تلاش طبيبان از مرگ نجات يافت.آرى، او اين كار را فقط به خاطر اتابك انجام داده بود نه امام حسين عليه السلام كه هم جسم خود را زخمى كرد و هم از اجر معنوى محروم ماند.
لطفا منتظر باشید ...
