اخلاق کارگزاران نسخه متنی

بايد توجه داشت كه هر عملى كه انجام مى شود - خوب يا بد - به همان اندازه از پاداش و كيفر برخوردار است.

اگر كار نيك بسيارى انجام داده ثواب و پاداش بيشترى دارد: قيمة كل امرء ما يحسنه(127)؛ ارزش هر انسانى به اندازه عمل نيك اوست.

غيبت متناسب با بحث مذكور به صفت زشت غيبت اشاره مى كنيم.

غيبت از صفاتى است كه هر كس به آن مبتلا باشد، در دنيا و آخرت بد نام و بد فرجام است.

در زشتى اين عمل همين بس كه خداوند اين عمل را همانند خوردن گوشت برادر مرده مى داند: و لا يغتب بعضُكم بعضاً أيحبّ احدكم أن يأكل لحم اخيه فكرهتموه
(128).

آيا كسى اين عمل را دوست دارد تا غيبت را هم دوست داشته باشد؟ متأسفانه بسيارى از انسان ها و حتى مؤمنان به اين صفت مذموم دچاراند و بايد هر چه زودتر خود را از آن دور سازند.

بزرگانى بوده كه حتى درباره فرزندان كوچك خود نيز غيبت نمى كردند چه رسد به ساير انسان ها.

شخصى به نام حاج محقق خراسانى مى گويد: آيةاللَّه قمى از شيخ على كه مردى زاهد بود، خواست تا فرزندانش را تربيت كند.

شيخ على گفته بود مگر آنها چه كرده اند كه من بايد تربيتشان كنم، آيةاللَّه قمى فرموده بود: چون اين جا نيستند نمى توانم بگويم چه كردند، زيرا غيبت حرام است.

امروزه غيبت بسيار فراگير شده است و بيشتر افراد هم با ترويج آن باعث گسترش آن مى شوند.

يكى از راه هاى درمان آن توجه به خطرات و عواقب بسيار بد غيبت است.

بر همه مؤمنان واجب است با مشاهده اين عمل زشت به غيبت كننده تذكر دهند و مانع آن شوند.

از جمله كسانى كه سخنان آنها در از بين بردن غيبت بسيار مؤثر مى باشد، مدير و مسئولى است كه افراد و كسانى ديگرى را تحت فرمان خود دارند.

او با رفتار و گفتار خود مى تواند در ترك غيبت، مؤثر باشد و ديگران هم از او بياموزند.

اما اگر همين فرد خودش مبتلا به صفت زشت غيبت شود، از ديگران چه توقعى مى توان داشت؟ از خداوند بايد بخواهيم كه ما را در دورى از اين صفت يارى فرمايد و به راه رشد و تعالى رهنمود شود.