مديريت در اسلام، همراه با سلوك معنوى مى باشد و هر مدير شايسته را در جهت تزكيه روحى و رفتارى مى نگريم.به طورى كه مى توان گفت مديران مسلمان، عناصر متعهد و كوشا در مسائل اخلاقى مى باشند و در مجموعه اجرايى و مديريتى خويش به عنوان يك الگوى اخلاقى شناخته مى شوند.در اين جا، آنچه را از علماى عامل و عارف خود، آموخته ايم و در ارتباط با سلوك باطنى، به خصوص براى مديران محترم جمهورى اسلامى مناسب است و مفيد، ارائه مى كنيم.از آيه شريفه اى كه ذكر شد، به دست آمد كه سلطنت و مُلك حقيقى، عبارت است از غلبه آدمى بر نفس اماره و تمايلات طبيعى.تو بار خداى جهان خويشى از مُلك تو بهتر ديگر نباشد در مملكت خويشتن نظر كن زيرا كه مَلك بى نظر نباشد بنابراين، انسان در مملكت وجودى اش، بايد سلطنت داشته باشد و قواى باطنى اش را زير فرمان عقل و شرع ببرد، چرا كه اين مُلك و مقام ظاهرى زوال پذير است.بنابراين بايد تا زنده هستيم و قدرت داريم، ذخيره خير و تقوا را به دست آوريم.سلوك معنوى هر انسان، به خصوص انسانى كه قدرت و موقعيت برترى يافته است، ره توشه اى است كه او با خودش از اين جهان فناپذير به جهان باقى مى برد: اين كاخ كه مى بينى، گاه از تو و گاه از من جاويد نمى ماند خواه از تو خواه از من مراقبه انسان، داراى حواس پنج گانه ظاهر و باطن است.اگر او بتواند از عهده اداره وجود خويش برآيد و حواس ظاهرى و باطنى اش را در خدمت حق به كار گيرد، مى تواند در سلوك اخلاقى اش موفق باشد.چنين انسانى طبعاً، در هر مقامى كه هست، عامل خير و نفع مردم خواهد بود.و جود آدمى، مثل يك كشور صادرات و وارداتى دارد و بايد تحت نظارت و برنامه ريزى باشد.زبان، بيش از ديگر اعضاى او، در اين داد و ستدها، نقش و تأثير دارد.از اين رو، مراقبتِ زبانى، اساس ترين قدم يك سالك حق جو و خيرخواه است.در روايت است كه هر روز صبح، اعضا و جوارح ما، خطاب به زبان مى گويند، امروز كارى نكن كه ما مستحقِ غضب و آتش خداوند شويم.البته گوش و چشم، اهميت دارند و به تعبيرى، دروازه هاى وجود انسان هستند.ديدنى ها و شنيدنى هاى ما، هر كدام در فلاح يا خسران ما اثر مى گذارند و نفس را به اسارت يا كام يابى اخروى مى كشانند.بايد دانست كه هر مشاهده انسان، وقتى كه مورد ادراك قرار گرفت، مجرد مى شود.يك نوع تجرد، تجرد عقلى يا تجرد مثالى دست مى دهد.
لطفا منتظر باشید ...
