خداوند موجودات مختلفى را خلق كرده و براى هر نوعى، هدفى خاص تعيين نموده است.در ميان اين موجودات، انسان داراى امتيازها و برترى هايى است كه خدا در وجود او قرار داده است؛ به همين خاطر با تعيين راه و تكليف هاى مشخصى كه توسط برگزيدگان و انبيايش در اختيار انسان قرار داده، او را به هدف نهايى خود راهنمايى نموده است.در مورد هدف اصلى خلقت انسان، بحث ها و گفت وگوهاى فراوانى ميان دانشمندان و نويسندگان به عمل آمده و نظريه هاى مختلفى در اين زمينه ارائه شده است؛ همان طور كه مولوى مى گويد: روزها فكر من اين است و همه شب سخنم كه چرا غافل از احوال دل خويشتنم از كجا آمده ام آمدنم بهر چه بود به كجا مى روم آخر ننمايى وطنم بنابراين، راز خلقت انسان از مباحث مهم و منشأ اختلاف ديدگاه ها و در پى آن، عملكردها بوده و هست؛ مثلاً برخى معتقدند: انسان براى زندگى كردن، شهوت رانى، هواپرستى و مانند آن خلق شده است؛ يعنى زندگى او به همين دنيا و همين ويژگى هاى حيوانى خلاصه مى شود و در پس اين دنيا نابودى و نيستى است؛ مثل بقيه حيوانات.امّا انسان از ديدگاه اسلام، موجودى با ارزش است كه داراى دو بعد انسانى و حيوانى است؛ بعد انسانى او سخت كه وى را به تكامل مى رساندو موجب امتيازش از ساير مخلوقات است.آنچه باعث شده تا مقام انسان به خدا نزديك شده و خليفةاللَّه شود همان بعد معنوى اوست: رسد آدمى به جايى كه به جز خدا نبيند بنگر كه تا چه حد است مقام آدميت خور و خواب و خشم و شهوت شغب است و جهل و ظلمت حَيَوان خبر ندارند ز جهان آدميت بنابراين مقام انسان تا جايى است كه خداوند در خطاب به انسان فرمود: خلقتُ الأشياء لأجلك؛ تمام موجودات و اشياء را به خاطر تو آفريدم.پس از آن هم فرمود: وَ خَلقْتُكَ لاِجْلي؛ و تو را به خاطر خودم آفريدم، چون فرمود: من گنجى مخفى بودم و چون خواستم آشكار شوم انسان را خلق كردم.پس هدف از خلقت انسان، قرب الهى است؛ يعنى انسان بايد با هر عملى بكوشد تا به خدا نزديك شود، گاهى با عبادت و زمانى با خدمت به خلق خدا.اگر چه اهداف مختلفى در خلقت انسان بيان شده، اما همه آنها به يك هدف برمى گردند كه همان تقرب به خداست؛ مثلاً در قرآن آمده: وما خَلقْتُ الجنِّ و الأنس اِلاّ ليعبدون؛ جن و انس را تنها براى عبادت خلق كردم.پس يكى از اهداف مهم آفرينش انسان، عبادت است.علماى اخلاق، عبادت را به سه قسم تقسيم كرده اند: جانى، مالى و حقوقى.
لطفا منتظر باشید ...
