لب نهال قوت جانداشت گويى آن زمان مادحان را بس تو نيكو دار كز بهر كرم فتح باب جودت اندر خشكسال آز و طمع اينك از بهر چنين نامى سنايى را ز شهر خواند اينك لاجرم شعرى كه از روى شگفت رحمتى كن تا نگويد دشمنى كاندر دلش محنت و راحت همى در حضرتت بازند نرد حرص آن معنى كه تا در حضرت غزنين و بلخ اين چنين شعرى تراكاول ز روى فال گفت ديده را دايم ضيا از نور ديدار تو باد بوى عنبر همتك اخلاق خوشبوى تو شد نعمت گيتى بهر وقتى چو نيكودار تست مشترى را سعد كلى از نار نظم تست حفظ ايزد سال و مه بر ساقه ى كام تو باد مسند اقبال دنياى برون از ملك دين در غريبى از براى پادشاهى نام و ننگ جان او از اين قبل پيوسته اندر روز و شب عقل او زان پس براى شكر چندين موهبت لعبت چين را حيات از لطف گفتار تو بوديار دنيا نيستى پس بهر دين در آخرت يار دنيا نيستى پس بهر دين در آخرت
كانچه گوش از لب همى بگرفت بر جانها فشاند نيز در عالم فلك را چون تو فرزندى نماند موج احسان ترا بر مركز كيوان رساند روز نيك و طبع خوب و بخت خوش سوى تو راند آسمان اندر شمار ساحران نامش براند عقل را بر تارك انديشه بي حكمت نشاند من چنان دانم كه محنت چون همه مردان نماند ابتدا جامه ى تو پوشد كابتدا مدح تو خواند فالش از خلعت نكو گردان كه نيكت باد فال لعل را پيوسته از ژس رخسار تو باد بار شكر همره الفاظ در بار تو باد رحمت ايزد بهر حالى نگهدار تو باد آسمان را قدر كلى هم ز گفتار تو باد عون گردون روز و شب در كوكبه ى كار تو باد هر چه افسردار دارد زير افسار تو باد بر سر و فرق سنايى تاج و دستار تو باد آرزوى حضرت عالى و ديدار تو باد نقش بند نام نيك و خلق و كردار تو باد هيت دين را بقا از خير بسيار تو باداحمد مرسل شفيع و فضل حق يار تو باد احمد مرسل شفيع و فضل حق يار تو باد
لطفا منتظر باشید ...
