از روي پلك شب - حجم سبز نسخه متنی

از روي پلك شب

شب سرشاري بود

رود از پاي صنوبرها
تا فراتر مي رفت

دره مهتاب اندود و
چنان روشن كوه كه خدا پيدا بود

در بلندي ها ما

دورها گم سطح
ها شسته و نگاه از همه شب نازك تر

دست هايت ساقه سبز
پيامي را ميداد به من

و سفالينه انس
با نفسهايت آهسته ترك مي خورد

و تپش هامان مي ريخت
به سنگ

از شرابي ديرين
شن تابستان در رگ ها

و لعاب مهتاب
روي رفتارت

تو شگرف
تورها و برازنده خاك

فرصت سبز حيات
به هواي خنك كوهستان مي پيوست

سايه ها بر مي گشت

و هنوز در سر راه
نسيم

پونه هايي كه تكان
مي خورد

جنبه هايي كه به هم مي
ريخت