مصاحبه با آيت اللّه بنى فضل - امام خمینی آیه جمال و جلال نسخه متنی

مصاحبه با آيت اللّه بنى فضل

حوزه: به نظر حضرت عالى رمز موفقيت حضرت امام, رضوان اللّه تعالى عليه, چه بود؟

o با عرض سلام و ابراز ارادت از حُسن ظن متصديان محترم مجله حوزه به اين جانب كه در آستانه دومين سالگرد حضرت امام, قدس سرّه الشريف, چند تا سال مطرح و با پاسخ به آنها در پيمودن راه امام راحل, طلب يارى نموده اند, تشكر مى كنم.

البته امثال بنده عاجزتر از آن هستم كه درباره فضائل اخلاقى و معنويات حضرت امام, سخن بگوييم, يا چيزى بنويسم; چرا كه حضرت امام, تالى تلو حضرات معصومين, عليهم آلاف التحية والصلوة و السلام, بود.

از باب خالى نبودن عريضه عرض مى شود.

رمز موفقيت حضرت امام, عمدتاً, در دو چيز بود:

1. اعتقاد راسخ به مبدأ و يقين به معاد و عقبات عالم آخرت و سال و جواب قبر و محشر, خلاصه اين كه حضرت امام, در تمام لحظات, خود را بنده خدا و در محضر ربّ مى دانست.

2. تصميم جدّى و قاطع و همّت بلند. هر آنچه را كه وظيفه و تكليف شرعى تشخيص مى داد, اقدام جدّى مى كرد ولو اين كه دنيا و من فيها, با ايشان مخالفت مى كرد, از تصميم خود منصرف نمى شد. به لومة الائمين ذرّه اى اعتنا نمى كرد.

حتّى در دوران نهضت مقدسش, از سال 41 تا 57 مدّتى تك و تنها اعلاميه عليه طاغوتهاى زمان مى داد. در رسيدن به اهداف مقدس, هرگز يأس را به خود راه نداد و هميشه دست اندر كاران را در پيش رفتن و رسيدن به هدف توصيه مى كرد كه مأيوس نباشند.

حوزه: حضرت امام, روى چه مسائلى بيش تر حساسيت داشت؟

o آنچه كه اكنون به نظر مى رسد, حضرت امام, در مسأله آمريكا و سلطه آن بر كشورهاى اسلامى, بيش تر حساسيّت داشت و فرمود: دشمن اصلى ما امريكاست و آن را شيطان بزرگ خواند. ارتباط ايران با آمريكا را ارتباط ميش با گرگ تعبير كرد.

جاى بسيار خوشوقتى است كه موضع رهبر معظم انقلاب اسلامى, حضرت آيت اللّه خامنه اى, مدظله, در خصومت با آمريكا, همان موضع قاطع امام است.

البتّه همه مستضعفين جهان, بخصوص امّت مظلوم و ستمديده و شهيد و مفقود و جانباز و اسير داده ايران (نه آنان كه با ارز آزاد و انحاء تقلب و خيانت, سرمايه هاى نا مشروعشان را چند ده برابر كرده و نسبت به وضع زندگى كمرشكن و طاقت فرساى افراد كم در آمد و شرمنده اهل و عيال بى اعتنا هستند) از او ولىّ امر مسلمين انتظار همان موضع را داشتند. ما فرزندان انقلابى حضرت امام, رحمة اللّه عليه, در حوزه علميه قم از رهبر محبوب انقلابمان خواهانيم: مقرّر و تأكيد فرمايند, همه دست اندركاران نظام جمهورى اسلامى, در سخنرانيها و در مصاحبه ها, مواضع خصمانه خودشان را با آمريكا صريح و بدون لفّافه اعلام فرمايند; چرا كه موجب دلگرمى امّت حزب اللّه و يأس دشمنان خواهد بود.

از جمله مسائلى كه حضرت امام, رحمة اللّه عليه , از روز اوّل نهضت مقدسش حساسيّت داشت, مسأله اسرائيل و خطر آن بر مسلمين بود. آن بزرگوار, در غالب اعلاميه ها و سخنرانيهايش خطر آن را گوشزد مى نمود و هميشه سعى مى كرد تا سران كشورهاى عربى, عليه اسرائيل حركت كنند و آخرين جمعه ماه رمضان را روز جهانى قدس اعلام و به راهپيمايى در آن روز, دستور صادر فرمود, تا در هر سال, اقلاً يك بار قيام عمومى عليه اسرائيل انجام بگيرد.

عمده حساسيت آن حضرت, در حمايت و دفاع از اسلام بود; از اين روى در اعدام سلمان رشدى ملعون, اصرار مى ورزيد.حبّ و بغضش با اشخاص, درمحور اسلام بود.

حوزه: اگر خاطره اى آموزنده براى طلاب از حضرت امام, به ياد داريد يا شنيده ايد, بيان كنيد.

oبه نظر بنده خاطره هايى آموزنده امام را بايد از اصحاب ملازم با آن حضرت سراغ گرفت امّا از باب اين كه سال شما بى پاسخ نماند, يكى ـ دو خاطره عرض مى كنم:

1. بنده حدود 8 سال در درس خارج فقه و اصول ايشان حاضر شدم. هميشه سر ساعت معيّن در جلسه تدريس حاضر مى شد. حتّى آن آيّام كه در مسجد سلماسى قم تدريس مى فرمود, بعضى از شاگردان پيش از درس حضرت امام, درجلسه درس ديگرى حاضر مى شدند, از اين روى, گاهى چند دقيقه بعد از شروع درس امام, وارد جلسه مى شدند. امام ناراحت مى شد و گاهى تذكراتى مى داد.

معروف است: خود حضرت امام, در دوران طلبگى, منظم و به موقع در جلسات درس اساتيدش حاضر مى شده است. مرحوم آيت اللّه شاه آبادى (استاد اخلاق امام) دررابطه با نظم و حضور امام در جلسات درس گفته بود:

(روح اللّه واقعاً روح اللّه است. نشد يك روز ببينم كه ايشان بعد از بسم اللّه در درس حاضر باشد. هميشه پيش از آن كه بسم اللّه درس را بگويم حاضر بوده است).

پس لازم است. طلاب محترم سعى كنند سر وقت در جلسات درس و بحث حاضر باشند.

2. خاطره ديگرى كه دارم, راجع به تواضع ايشان است, حتى در برخورد با شاگردان و كسانى كه از نظر موقعيت علمى و اجتماعى بسيار پايين بودند. حدود 8سال قبل, فصل تابستان در آذربايجان بودم. حضرت امام راجع به يك مطلب مهمّى كه مربوط به آذربايجان بود, بنده را به حضورشان احضار فرمودند: پيش از شروع مطلب, خطاب به بنده فرمودند:

(از اين كه به شما زحمت دادم اين جا آمديد, عذر مى خواهم).

اين فرمايش آن قدر در وجود بنده اثر گذاشت كه گريه ام گرفت. در دلم گفتم:

خداوندا! اين چه بر خورد و تواضعى است, از اين انسان با عظمت الهى. الحق وارث پيامبر است. در تواضعش اين بس كه احدى نتوانست بر او, در سلام سبقت بگيرد. افسوس كه از دست ما رفت و ما را يتيم گذاشت.

كان لاهل العلم خير والد و بعده امست يتامى ولده خداوند درجاتش و درجات شهدائش را متعالى و ارواح مقدسه آنان را از ما خشنود و به همه ما توفيق بندگى مرحمت فرمايد, به حق محمد و آله الطاهرين .