يك معرفى مختصر درباره صادركننده فرمان مبارك - حکمت اصول سیاسی اسلام نسخه متنی

يك معرفى مختصر درباره صادركننده فرمان مبارك

صادركننده ى اين فرمان اميرالمومنين على بن ابيطالب عليه السلام است كه به اتفاق نظر همه ى آگاهان و صاحبنظران تاريخ، و با شهادت گفتار و كردارش و با تاييد همه ى شئون زندگيش، انسان را با همه ى ابعادش شناخته است و همه ى دردها و درمانهاى آنها را مى داند، او يگانه شخصيتى است پس از پيامبر صلى الله عليه و آله كه از عالى ترين درجات تقوى و عرفان مثبت برخوردار بوده و كوچكترين خطائى را در عمر مباركش مرتكب نشده است. حقيقت اينست كه سخن گفتن درباره ى اميرالمومنين عليه السلام با مردمى كه نتوانسته اند از اسارت در زنجير خود طبيعى حيوانى نجات پيدا كنند و هيچ بوئى از حقيقت و ارزشها و مبادى عالى هستى نبرده اند. بيهوده خواهد بود. آرى يا على.

او همان شخصيت است كه همه ى فضائل و اخلاق كماليه ى انسان الهى در وى متجلى شده است، علم او درباره ى انسان آلوده به جهل و تخيل و بازيگريهاى ذهنى و تاثر يافته از فرهنگ رسوبى جامعه خود نبوده است. كامجوئى و ثروت و مقام و شهوات و شهرت پرستى نتوانسته است سر راه اين مسافر حقيقى كوى ربوبى را بگيرد . او با اين آزادى بسيار شريف كه آن را در ميدان مسابقه در خيرات و كمالات شكوفايش ساخته است، پاى بر روى همه ى خواسته هاى دنيوى نامعقول گذاشته، و با اين حركت صعودى توانسته است آن اشراف و احاطه
بر انسانها را پيدا كند كه با اين فرمان مبارك دستور داده و سازندگى آنان را صادر فرمايد،[ در كتاب قرارداد اجتماعى ژان ژاك روسو ترجمه ى آقاى غلامحسين زيرك زاده ص 182 اين مضمون را مى بينيم كه مى گويد: براى كشف بهترين قوانين كه به درد ملل بخورد يك عقل كل لازم است كه همه ى احساسات و شهوات انسانى را بداند، ولى خود دست به آن آلوده نكند، طبيعت انسانى را بشناسد، ولى تحت تاثير آن قرار نگيرد، سعادت او مربوط به جامعه نباشد ولى به سعادت جامعه كمك كند، بنابراين، بهترين قوانين را خدايان مى توانند بياورند "منظورش از خدايان نمايندگان الهى است". ] در صورتيكه هيچ يك از فرمان نويسان و هيچ يك از آگاهان جوامعى كه متصدى تنظيم برنامه ها و قوانين مديريت جامعه هستند و هيچ يك از متفكران و صاحبنظران حقوقى جوامع، نمى تواند از انسان و مختصات او پا فراتر گذاشته، و بدون تاثر از همنوع خود و از ذهنيت خود برنامه اى و قانونى وضع و تدوين نمايد. درجه ى طهارت نيت صادركننده ى فرمان مبارك كه در حد اعلا است يكى ديگر از امتيازات آن است كه در هيچ يك از صادركنندگان فرمانها و تدوين كنندگان حقوق و مقررات ديده نمى شود.

ديگر از مختصات صادركننده ى اين فرمان مبارك "اميرالمومنين عليه السلام" ايمان و انطباق گفتار و كردار عمومى او است بر آنچه كه خود به عنوان فرمان صادر فرموده است، يعنى بدانجهت كه اميرالمومنين عليه السلام شايستگى انسان را به مديريتى كه در فرمان اثبات فرموده است، از اعماق دل پذيرفته و به آن ايمان داشته است، لذا پيش از افراد جامعه، خود آن بزرگوار عامل فرمان مبارك بوده است، در صورتى كه فرمانهاى ديگر همانند آن تارهاى عنكبوتى است كه دست و پاى خود تنظيم كنندگان آنها را، نمى تواند ببندد، زيرا چنانكه در مثل معروف آمده است: تار عنكبوت مگس و پشه را به تور مى اندازد نه شير و ببر و پلنگ را.