در حريم عشق - در حریم عشق نسخه متنی

در حريم عشق

پنجشنبه 30/2/72 برابر با 29 ذى القعده 1413

«وللهِ عَلَى النّاسِ حِجُّ البيت من استطاع اليه سبيلا»

هنگام اذان صبح بود كه از خواب برخاستم. بعد از اقامه نماز و صرف چايى، كه تا ساعت 6 بطول انجاميد، عازم حركت به مسجد محمدى شدم. مراسم بدرقه انجام شد. هنگام جدايى از خانواده و بستگان، لحظاتى بغض گلويم را فشرد و...

در طى مسير، احساس ديگرى داشتم، راه خسته كننده دزفول ـ اهواز كه سالهاست از آن مسير در تردّد و رفت و آمدم بسيار سريع گذشت. در ميان راه افرادى صلوات هاى پى در پى مى طلبيدند و از اين ثواب بى بهره نمى ماندند. در مصلاّى اهواز برخى از آشنايان بودند كه ما را شرمنده الطاف خود كردند. خداوند بار ديگر به خود و ديگران توفيق تشرف عنايت نمايد و اين آرزو به دل كسى نماند.

بيش از نيم ساعتى در مصلاّ نبوديم كه حركت به فرودگاه آغاز شد. به علت كوچكى فرودگاه اهواز، بدرقه نهايى در مصلاّ انجام مى شد. البته با مختصر تفتيش و كنترل.

اولين سالى است كه حاجيان خوزستانى از اهواز عازم جده مى شوند. تا سالهاى پيش، بيش از 4800 نفر بايد از شيراز مى رفتند و اين جدا از هزينه و فوت وقت و خطرات احتمالى، مايه دردسر و رنجش براى زائران و هيأت استقبال كننده بود كه در بدر مى شدند و با هزار سختى خود را به شيراز مى رساندند، و اينك گرچه فرودگاه كوچك است، كمبود جا احساس مى شود و مشكلاتى را در پى دارد ليكن بسيار بهتر از سالهاى پيش است. به همين خاطر تابلوهايى نصب كرده اند و در آنها به حاجيان خوش آمد گفته اند و اين اقدام را به فال نيك گرفته اند.

هواپيماى بوئينگ 707 با حدود 300 نفر مسافرِ ديار دوست، تا ساعتى ديگر پرواز به طرف جده را آغاز مى كند و الآن هنگام ظهر است كه بايد 300 نفر نماز ظهر را در اتاقك 9 مترى فرودگاه بخوانند و اين، سرعت در عمل را مى طلبد.