بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید و طاعته و دخيلة أمره " ( 1 ) . بيعت فقط در مورد حاكم و سلطان است . پيمان رفاقت دو رفيق را بيعت نمي گويند يعني در بيعت تسليم يك طرف براي يك طرف است . ( رجوع شود به كشاف و مجمع البيان ) . در قرآن ذكر بيعت آمده است : لقد رضي الله عن المؤمنين اذ يبايعونك تحت الشجرش . . . 0 اذا جاءك المؤمنات يبايعنك علي ان لا يشركن بالله و لا يسرقن و لا يزنين و لا يقتلن اولادهن . پيغمبر ( ص ) براي علي ( ع ) در غدير خم بيعت گرفت .در " ليلة العقبة " اهل مدينه با پيغمبر بيعت كردند . در سقيفه از مردم بيعت گرفتند و همين بيعت كار را تمام كرد و مردم پس از توجه نيز بيعت خود را نقض نكردند . علي عليه السلام در زمان خلافت از مردم بيعت گرفت . زبير كه بعد پشيمان شد گفت : بيعت من ظاهري بود.در نهج البلاغة خطبه 8 مي فرمايد : يزعم انه قد بايع بيده و لم يبايع بقلبه فقد أقر بالبيعة و ادعي الوليجة فليأت عليها بامر يعرف و الا فليدخل فيما خرج منه (2) . امام در اينجا روي اصول قضايي عليه زبير استدلال 1- [ ترجمه : بيعت عبارت است از عقد بستن و معاهده نمودن بر آن ( اسلام ) . گويي هر كدام از طرفين دارائي خود را به ديگري مي فروشد و خالص نفس و طاعت و امور داخلي و باطني خود را به او واگذار مي كند ] .2- ترجمه : وي چنين پندارد كه با دست خود بيعت نموده ولي دلش با آن هماهنگ نبوده .
لطفا منتظر باشید ...
