بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

براى زمانى غير از زمان شما آفريده شده‏اند». آرى اگر خوش بينى على (عليه السلام) به زيبائى حيات و قابليت مردم براى تكامل نبود هرگز على (عليه السلام) اين سخن را ايراد نمى‏كرد، سخنى كه حاكى از علم او به انقلاب حيات است و خوش‏بينى او را نسبت به امكانات انسان تكامل يافته، خلاصه مى‏كند، سخنى كه روح تربيت صحيح را بطور خلاصه اعلان مى‏كند و هر نسلى را از قيود عرفى و عادى نسل سابق رهائى مى‏بخشد.

پسر ابو طالب در اين زمينه سخنان فراوانى دارد. نمونه‏هاى زنده‏ى زير كه عمل انسان را بعنوان يك حقيقت و انقلاب و خير توصيف مى‏كند، از اين قبيل است: «كسى كه عملش او را كند گرداند خويشاونديش او را تند نخواهد ساخت». «ارزش هر كسى به خوبى‏هاى او است». «بدانيد مردم فرزندان كارهاى شايسته‏ى خويش مى‏باشند». «سود كار هر كس ويژه‏ى خود اوست».

على (عليه السلام) در ضمن بعضى از سخنانش انسان را وادار مى‏كند كه در عمل، خواهان پيشرفت باشد و اگر از كم يا زياد محروم گرديد دست از كوشش برندارد، زيرا وجود خيرانديش هرگز فرزندان خود را از آنچه استحقاق دارند محروم نمى‏كند و اگر محروم كند، محروميت جزئى است نه كلى. علاوه بر اين گاهى آن محروميت در دومين بار عمل جبران مى‏شود. على (عليه السلام) مى‏گويد: «كسى كه در جستجوى چيزى بر آمد، به آن چيز يا به بعض آن خواهد رسيد». من تصور مى‏كنم خواننده‏ى محترم روح اين عبارت درخشان را درك كرده‏