اتمام حجت - بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

دعوت كرد به او خبر رسيد كه ابو موسى مردم را از آمدن بسوى او جلوگيرى كرده است، امام (عليه السلام) به او نوشت: از بنده خدا على پيشواى مؤمنان به عبد الله بن قيس.

پس از سپاس و درود، سخنى از تو به من رسيده كه هم به سود تو و هم به زيان تست. هرگاه فرستاده من بر تو وارد شد دامن خود را بالا بزن و كمربندت را محكم كن و از لانه‏ات بيرون بيا و كسانى را كه با تو هستند دعوت كن(1).

عقلت را مقيد نما و زمام كارت را در دست گير و بهره و نصيب را درياب. اگر از اين پيشنهاد كراهت دارى بجاى تنگى كه رهائى در آن نيست دور شو بخدا قسم اين جنگ، بر حق و بدست كسى است كه بر حق است و من از آنچه كافران كرده‏اند باك ندارم

اتمام حجت

سخنى است كه امام (عليه السلام) با مردى بنام «كليب جرمى» در ميان گذاشته، پس از

(1). بالا زدن دامن و محكم كردن كمربند، كنايه از آمادگى براى جهاد است و مقصود از لانه، جايگاه است.