بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

در ادبيات امام اين هوش سرشار و خيال بارور، مانند تركيب دو طبيعت، با عاطفه‏ى عميقى تركيب داشت. اين عاطفه به كمك تابش حيات، هوش و خيال على (عليه السلام) را مى‏كشانيد. اينجا بود كه انديشه‏ى وى تحرك ويژه‏اى بخود مى‏گرفت و خونهاى گرم لطيفى در رگهاى آن جارى مى‏شد. اين انديشه بهمان اندازه كه عقل را مورد خطاب قرار مى‏دهد، احساسات را نيز تحريك ميكند، چرا كه انديشه‏ى مزبور از عقلى سرچشمه مى‏گيرد كه عاطفه با حرارت خاصى آن را مى‏كشاند.

در ميدان ادبيات يا هنرهاى ارزنده‏ى ديگر اگر عاطفه، اشتراك مؤثرى در توليد آثار انديشه يا خيال نداشته باشد آن اثر مورد پسند انسان قرار نمى‏گيرد. اين بدان جهت است كه تركيب انسانى طبعا چيزى را مى‏پسندد كه محصول همين مركب باشد. اين اثر ادبى كامل، درست در نهج البلاغه مشهود است. شما اگر در نهج البلاغه سير كنيد خود را در ميان امواج خروشانى از گرمى احساسات خواهيد يافت.

راستى آيا قلب شما را مهر و محبت فرا نمى‏گيرد اگر به سخنان على (عليه السلام) از اين قبيل گوش فرا دهيد: «اگر كوهى مرا دوست داشته باشد درهم فرو خواهد ريخت». «از دست دادن دوستان غربت است».

«خدايا من بر انتقام قريش از تو كمك مى‏خواهم، زيرا آنان خويشاوندى مرا قطع كرده و ظرفم را سرازير نمودند و گفتند: آگاه باش حق آن است كه آن را بگيرى و حق آن است كه آن را از تو باز گيرند، پس با غصه و اندوه بساز يا با تأسف و دلتنگى بمير من ديدم ياور و پشتيبان‏