بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

كار بزرگ، كوچك و كار كوچك، بزرگ جلوه مى‏كند و زيبائى به زشتى و زشتى به زيبائى تبديل مى‏شود و حق به باطل آميخته مى‏گردد.

البته حكمران بشر است و از كارهائى كه مردم از او پنهان مى‏دارند اطلاع ندارد، و حق هم داراى نشانه‏هائى نيست كه به سبب آنها انواع راستى از دروغ شناخته شود، و تو يكى از اين دو نفر هستى: يا كسى هستى كه در بخشيدن حق سخاوت دارى، پس سبب پنهان بودن تو در برابر حق واجبى كه عطا كنى يا كار نيكوئى كه بجاى آورى چيست(1) يا كسى هستى كه از بخشش امتناع مى‏كنى، پس بزودى مردم از درخواست از تو، دست برمى‏دارند و از بخشش تو مأيوس مى‏شوند(2) با اين كه بيشتر احتياجات مردم به تو از قبيل: شكايت از ستم يا درخواست انصاف در معامله، از چيزهائى است كه براى تو زحمتى ندارد.

حكمران، نزديكان و درباريانى دارد كه در ميان آنها خودسرى، درازدستى و كم انصافى در معامله وجود دارد. بنا بر اين تو با بريدن عوامل اين حالات، ريشه آنان را قطع كن(3) و هرگز به اطرافيان و

(1). يعنى چرا از اداى حق مردم و بجا آوردن كار نيك پنهان مى‏شوى

(2). منظور اين كه: اگر مردم در تأمين خواسته‏هاى خود از تو مأيوس شدند به زودى از تو دور مى‏گردند، بنا بر اين نيازى به پنهان شدن تو نيست.

(3). يعنى با بريدن عوامل تجاوز، ريشه فساد آنان را از مردم جدا كن. البته اين در صورتى است كه آنان را از تصرف در شئون مردم جلوگيرى كنند.