روزگار و مردم آن - بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

روزگار و مردم آن

در اين سخن زيبا دقت كنيد: هرگاه نيكوكارى، روزگار و مردم آن را فرا گرفت، سپس مردى نسبت به مردى كه بدنامى او آشكار نشده بدگمان شود به او ستم نموده است و هرگاه تباهكارى بر روزگار و اهلش حكومت يافت پس مردى نسبت به مردى خوش گمان باشد خود را در خطر قرار داده است

بسا روزه‏دارى كه...

على (عليه السلام) در باره نماز و روزه چنين مى‏گويد: بسا روزه‏دارى كه از روزه داشتنش جز گرسنگى چيزى ندارد، و بسا نمازگزارى كه از ايستادنش جز بيدارى و رنج چيزى نمى‏ماند. چه خوبست خواب زيركان و افطار كردنشان

اصناف مردم

قسمتى از خطبه‏اى است كه امام (عليه السلام) در باره سرشت ناپاك مردم زمانش ايراد كرده است: اى مردم، ما در روزگارى ستمگر و زمانى ناسپاس قرار گرفته‏ايم.