آفرينش طاوس - بخشی از زیبایی های نهج البلاغه نسخه متنی

شوند و نه كلفت تا سنگين باشند. پرواز مى‏كنند در حالى كه بچه‏شان چسبيده و پناهنده به آنها است: هرگاه مادرش بنشيند آن هم مى‏نشيند و وقتى مادرش پرواز كند آن هم مى‏پرد، از مادر جدا نمى‏شود تا اعضايش قوت گرفته و بالهايش بتواند آن را حمل كند و تا گاهى كه راههاى زندگى و سود خود را بشناسد. پس منزه است آفريدگار اشيائى كه قبلا از غير او آفريده شده باشد

آفرينش طاوس

قسمتى از خطبه‏اى است كه امام (عليه السلام) در ضمن آن از شگفتى آفرينش طاوس سخن مى‏گويد: از شگفت‏ترين مرغ‏ها در آفرينش، طاوس است كه خداوند آن را در كاملترين نظم آفريده و رنگهايش را در بهترين ترتيب، منظم گردانيده است، با بالى كه بيخ آن را بهم پيوسته و دمى كه كشش آن را دراز قرار داده است. هرگاه بسوى ماده‏اش مى‏رود دمش را از پيچيدگى باز نموده آن را بلند مى‏كند، در حالى كه بر سرش سايه مى‏افكند، گويا آن بادبان (كشتى) دارى است كه ناخدا آن را از سوئى بسوى ديگر مى‏كشاند.

به رنگهايش تكبر مى‏كند. و به حركات دمش مى‏خرامد. گمان مى‏كنى پرهايش ميله‏هائى از نقره، و دايره‏ها و حلقه‏هاى زرين شگفت‏آورى كه بر آن بالها روئيده شده، طلاى خالص و قطعات‏