شمیم ولایت نسخه متنی

(إنّ الصّلوة
تَنْهي عن الفحشاء والمنكر)[1]، و رهايي بخش انسان از بي‏قراري در هنگام سختي، نداري، انحصار طلبي و بخل در هنگام توانگري است؛ (إنّ الإنسان خلق هلوعاً * إذا مسّه الشرّ جزوعاً* وإذا مسّه الخير منوعاً* إلاّ المصلّين)[2]. ولي نماز افتاده با سقوط در دوزخ نيز سازگار است؛ (فويل للمصلّين* الّذين هم عن صلاتهم ساهون)[3].

انبياي بزرگ الهي هم به اقامه دين مأمور بودند؛ (شرع لكم من الدين ما وصّي به نوحاً والذي أوحينا إليك وما وصينا به إبراهيم وموسي وعيسي أن اقيموا الدّين ولا تتفرّقوا فيه)[4]؛ و هم به اقامه نماز، چنان‏كه حضرت عيساي مسيح(عليه‌السلام) خود را موظّف به نماز مي‏دانست: (وأوصاني بالصّلوة والزّكوة ما دمت حيّاً)[5]؛ و نيز حضرت موساي كليم(عليه‌السلام) به اقامه آن مأمور شد؛ (وأقم الصلوة لذكري)[6]، و حضرت ابراهيم خليل(عليه‌السلام) از خداي سبحان براي خود و فرزندانش توفيق برپايي نماز خواست؛ (ربّ اجعلني مقيم الصّلوة ومن ذرّيتي)[7].

مناسبت و ارتباط «اقامه دين» و «اقامه نماز» اين است كه بهره‏گيري از هدايت فطري و رهنمودهاي ابتدايي دين و ايستادگي در برابر كفر و شرك، لازمه اقامه نماز است و اقامه‏نماز نيز عامل اقامه كامل دين است.

[1] ـ سوره عنكبوت، آيه45.

[2] ـ سوره معارج، آيات22 ـ 19.

[3] ـ سوره ماعون، آيات 5 ـ 4.

[4] ـ سوره شوري، آيه13.

[5] ـ سوره مريم، آيه31.

[6] ـ سوره طه، آيه14.

[7] ـ سوره ابراهيم، آيه40.