شمیم ولایت نسخه متنی

هم‏چنين آن حضرت(عليه‌السلام) در بعضي از خطبه‏ها به ناطق بودن خصوص قرآن كه همان نظام علمي جهان است پرداخت و چنين فرمود: «كتاب الله بين أَظهُرِكم ناطق لايعيا لِسانُه و بَيتٌ لاتُهدَم أَركانُه وعِزٌّ لاتُهزَمُ أَعوانه»[1]؛ كتاب خداوند در ميان شما سخن‏گويي است كه هيچ‏گاه زبانش از حق گويي خسته نمي‏شود و خانه‏اي است كه پايه‏هايش هرگز فرو نمي‏ريزد و نيرومندي است كه يارانش شكست نمي‏خورند.

هم‏چنين فرمود: «إِنّ الله بعث رسولاً هادياً بكتاب ناطقٍ وأَمرٍ قائم»[2]؛ خداوند پيامبري راهنما با كتابي گويا و دستوري استوار (براي هدايت مردم) برانگيخت.

4. قرآن مرجع حل اختلاف

قرآن تدويني مرجع صاحب‏نظران صائب براي حلّ مشكل و پايان دادن به خصومت‏هاي فكري و حقيقي است، چنان كه حضرت علي بن ابي طالب(عليه‌السلام) فرمود:

ولمّا دعانا القوم إِلي أَن نحَكّم بينَنا القرآن، لم نكن الفريق المُتَولّي عن كتاب الله سبحانه و تعالي، و قد قال الله سبحانه: (فإِن تنازعتم في شي‏ءٍ فَرُدّوه إِلي الله والرسول)، فَرَدُّه إِلي الله أَنْ نحكم بكتابه وَرَدُّهُ إِلي الرسول أَن نأخُذَ بسنّته[3]؛ يعني هنگامي كه متخاصمان ما را به تحكيم قرآن فراخواندند، ما روي‏گردان از كتاب
خداوند نبوديم، چون خداوند فرمود: براي حلّ نزاع به خدا و پيامبر رجوع كنيد و رجوع به خدا همان تحكيم كتاب اوست و رجوع به پيامبر همان گرفتن سنّت آن حضرت‏صلي الله عليه و آله و سلم است.

[1] ـ نهج البلاغه، خطبه 133.

[2] ـ همان، خطبه 169.

[3] ـ نهج البلاغه، خطبه 125.