شمیم ولایت نسخه متنی

دسته‏اي كه هدف آنان پرهيز از آتش است و عدّه‏اي كه شوق بهشت دارند و گروهي كه محبت خدا مقصود و مطلوب آن‏هاست:

إنّ قوماً عبدواالله سبحانه رغبة فتلك عبادة التجار، و قوماً عبدوه رهبة فتلك عبادة العبيد وقوماً عبدوه شكراً فتلك عبادة الأحرار[1].

گروه يكم و دوم كه از خدا جز خدا را مي‏خواهند، نسبت به گروه سوم دنياطلبند، گرچه مردان باايمان و اهل نماز و روزه‏اند، زيرا هر چه غير خداست، دنياست (به معناي جامع و عام آن)، گرچه وصول به بهشت يا نجات از دوزخ باشد.
اين معناي لطيف را از اين آيه نيز مي‏توان استفاده كرد:

(واصبر نفسك مع الذين يدعون ربهم بالغدوة والعشي يريدون وجهه ولاتعد عيناك عنهم تريد زينة الحيوة الدنيا... )[2]. در اين آيه، به رسول‏اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم دستور داده شد كه با كساني كه اهل سير و سلوكند و در هر بامداد و شامگاه به ياد خدايند، صابرانه به سر ببرد و آن‏ها را رها نكند و با ديگران كه دنياطلبند، نباشد.

هم‏چنين در اين آيه، دنياطلبي در مقابل اراده «وجه خدا» قرار گرفته است؛ يعني اين‏ها اهل اراده‏اند و وجه خدا را اراده مي‏كنند؛ آنان از اين تذكر صبح و شام، فرار از دوزخ يا قرار در بهشت را طلب نمي‏كنند، بلكه «وجه‏الله» را طلب مي‏كنند و همان‏طور كه اميرالمؤمنين و ساير اهل‏بيت(عليهم‌السلام) فرمودند: (إنّما نطعمكم لوجه‏الله... )[3]، اراده اين‏گونه از سالكان كوي حق نيز متوجه وجه‏الله است، نه پرهيز از دوزخ يا وصول به بهشت.

[1] ـ شرح غررالحكم، ج 2، ص 866.

[2] ـ سوره كهف، آيه 28.

[3] ـ سوره انسان، آيه 9.