پيوسته حدي من به گوشت بادا بي من چو شراب ناب گيرى در دست بوطالب نعمه اى سپهرت طالب اى هجر مگر نهايتى نيست ترا اى عشق مرا به صد هزاران زارى بوطالب نعمه اى سپهرت طالب نه صبر به گوشه اى نشاند ما را چون يار ز پيش مي براند ما را بوطالب نعمه اى سپهرت طالب آورد زرى عماد رازى بچه را رازى بچه هر شبى عمادالدين را بوطالب نعمه اى سپهرت طالب گفتم كه به پايان رسد اين درد و عنا دل گفت كدام صبر ما را و چه كام بوطالب نعمه اى سپهرت طالب اين دل چو شب جوانى و راحت و تاب بيدار شو اين باقى شب را درياب بوطالب نعمه اى سپهرت طالب هم طبع ملول گشت از آن شعر چو آب اى دل تو عنان ز شاهدان نيز بتاب بوطالب نعمه اى سپهرت طالب زان روى كه روز وصل آن در خوشاب با دل همه روزم اين سوئالست و جواب بوطالب نعمه اى سپهرت طالب آن شد كه به نزديك من اى در خوشاب جانا پس از اين نبينى اين نيز به خواب بوطالب نعمه اى سپهرت طالب بوطالب نعمه اى سپهرت طالب در دور زمانه يادگارى نگذاشت بوطالب نعمه اى سپهرت طالب
قوتم ز لب شكر فروشت بادا شرمت بادا وليك نوشت بادا بوطالب نعمه اى سپهرت طالب وى وعده ى وصل غايتى نيست ترا كشتى و جز اين كفايتى نيست ترا بوطالب نعمه اى سپهرت طالب نه عقل به كام دل رساند ما را كو مرگ كه زين باز رهاند ما را بوطالب نعمه اى سپهرت طالب تا بنمايد عمود رازى بچه را بردار كند چنان كه غازى بچه را بوطالب نعمه اى سپهرت طالب دستى بزند به شادمانى دل ما ور غم سختست شادكامى ز كجا بوطالب نعمه اى سپهرت طالب از روى سپيده دم برافكند نقاب اى بس كه بجويى و نيابيش به خواب بوطالب نعمه اى سپهرت طالب هم رغبت از آن شراب چون آتش ناب كاريست وراى شاهد و شعر و شراب بوطالب نعمه اى سپهرت طالب در خواب شبى بر آتشم ريزد آب كاخر شبى آن روز ببينم در خواب بوطالب نعمه اى سپهرت طالب دشمنام ترا طال بقا بود جواب بر آتش من زد سخن سرد تو آب بوطالب نعمه اى سپهرت طالب بر تابش آفتاب رايت غالب بهتر ز تو گوهرى على بوطالب بوطالب نعمه اى سپهرت طالب
لطفا منتظر باشید ...
