زن‍دگ‍ان‍ی س‍ی‍دال‍ش‍ه‍دا ح‍ض‍رت امام حسین (ع) نسخه متنی

هر يك از اين درگيريها و نبردها، خود يورشى بى همتا و دشوارمحسوب مى شد.

مصيبت، خود از نيروى انسان و اراده او مى كاهد.

گرسنگى وتشنگى اورا فرسوده و ضعيف مى كند و توان او را كاهش مى دهدو گرماى شديد خود عامل ديگرى است كه تلاش بيشترى از وى مى طلبد.

تمام اين موارد، در روز عاشورا براى امام حسين به وجود آمده بود.

امّابا اين حال او نيم زرهى در بركرده بود و با يورشهاى شجاعانه خويش بردشمن درنده خوى مى تاخت.

همچون صاعقه اى بود كه چون فرود مى آمد،دلاوران سپاه دشمن را مانند برگ درخت، در اطراف خود به خاك وخون مى نشاند.

يكى از كسانى كه در صحنه عاشورا حضور داشت، مى گفت:
"هيچ كس را دليرتر از حسين نديدم.

چون يورش مى آورد، دشمنان مانند حيوان ضعيفى كه از پيش روى شير مى گريزد، از مقابل اومى گريختند.

بعلاوه اينكه فصيح تر از ايشان كسى وجود نداشت".

چون به گذشته باز مى گرديم و تاريخ را ورق مى زنيم صحنه هاى كم نظيرى از قهرمانيهاى آن حضرت را در فتوحات اسلامى و پس از آن درجنگهاى امام على عليه السلام مشاهده مى كنيم.

امّا اين دولاريها با تمام قوّت واصالت خود نمى تواند همپاى شجاعت آن حضرت در روز عاشورا كه بى گمان، مظهرى شكوهمند در تاريخ انسانى به شمار مى آيد، قلمداد شود.

عقاد در اين باره مى نويسد: "در ميان نوع انسان هيچ كس دلدارتر ازحسين عليه السلام در روز عاشورا يافت نمى شود.
"(13)