معاد از اركان جهان بيني اسلامي - زندگی جاوید یا حیات اخروی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

زندگی جاوید یا حیات اخروی - نسخه متنی

مرتضی مطهری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

معاد از اركان جهان بيني اسلامي

يكي از اصول جهان بيني اسلامي كه از اركان ايماني و اعتقادي دين اسلام است ، اصل ايمان به زندگي جاويد و حيات اخروي است . ايمان به عالم آخرت شرط مسلماني است ، يعني اگر كسي اين ايمان را از دست بدهد و انكار كند از زمره مسلمانان خارج است
. پيامبران الهي - بدون استثناء - پس از اصل توحيد ، مهمترين اصلي كه مردم را به آن متذكر كرده اند و ايمان به آن را از مردم خواسته اند ، همين اصل است كه در اصطلاح متكلمان اسلامي به نام " اصل معاد " معروف شده است .

در قرآن كريم به صدها آيه برمي خوريم كه به نحوي از انحاء درباره عالم پس از مرگ و روز قيامت و كيفيت حشر اموات و ميزان و حساب و ضبط اعمال و بهشت و جهنم و جاودانگي عالم آخرت و
ساير مسائلي كه به عالم پس از مرگ مربوط مي شود بحث كرده است ، ولي در دوازده آيه رسما پس از ايمان به خدا از " ايمان به روز آخر " ياد كرده است . قرآن كريم در مورد عالم قيامت تعبيرات مختلفي دارد و هر تعبيري بابي از معرفت است
، يكي از آنها " اليوم الاخر " . است قرآن كريم با اين تعبير خود دو نكته را براي ما يادآوري مي كند :

الف . اينكه حيات انسان بلكه دوره جهان ، مجموعا به دو دوره تقسيم مي شود و هر دوره را به عنوان يك " روز " بايد شناخت : يكي روز و دوره اي كه اول و ابتداست و پايان مي پذيرد ( دوره دنيا ) ، ديگر روز و دوره اي كه آخر است و پايان ناپذير است ( دوره آخرت ) ، همچنانكه در برخي تعبيرات ديگر قرآن ، از حيات دنيوي به " اولي " و از حيات اخروي به " آخرت " ياد شده است
( 1 )
.

ب . ديگر اينكه هم اكنون كه دوره اول و نخستين حيات را طي مي كنيم و به دوره دوم و روز دوم نرسيده ايم و از ما پنهان است ، سعادت ما در اين روز و آن روز به اين است كه به آن دوره و آن روز " ايمان " پيدا كنيم
. سعادت ما در اين روز از آن جهت بسته به اين ايمان است كه ما را متوجه عكس العمل اعمال ما مي كند و مي فهميم كه اعمال و رفتار ما از كوچكترين انديشه ها و گفتارها و كردارها و خلق و خويها گرفته تا بزرگترين آنها مانند خود ما روز اول و روز آخر دارند . چنين نيست كه در روز اول پايان يابند و معدوم گردند ، بلكه


1. " و ان لنا للاخره و الاولي " ( ليل / 13 ) ، " و للاخره خير لك من الاولي " ( ضحي / 4 )

/ 20