بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
روزي كه انسان هر كار نيك خويش را حاضر شده مي بيند و همچنين هر كار بد خود را ، و دوست مي دارد كه اي كاش ميان او و كار بدش فاصله زيادي مي بود . اين آيه صراحت دارد كه انسان عين اين كارهاي نيك خويش را به صورت مطلوب و محبوب مي بيند و عين كارهاي بد خويش را مصور شده به صورتهايي مي بيند كه سخت از آنها نفرت و وحشت پيدا مي كند و دوست مي دارد از آنها فرار كند يا آنها را از او دور كنند ، اما آنجا جاي فرار و يا جدا كردن عمل انسان از انسان نيست . صورت تجسم يافته حاضر شده عمل انسان در آن جهان به منزله جزئي از وجود انسان است و جدا شدني نيست . 2. و وجدوا ما عملوا حاضرا ( 1 ) . هر عملي كه در دنيا انجام داده اند در آنجا حاضر مي بينند . مفاد اين آيه عينا مفاد آيه پيشين است . 3. يومئذ يصدر الناس اشتاتا ليروا اعمالهم . فمن يعمل مثقال ذره خيرا يره و من يعمل مثقال ذره شرا يره ( 2 ) . در اين روز مردم بيرون مي آيند براي آنكه ( در نمايشگاه عمل ) اعمالشان به آنها ارائه شود . پس هر كس به وزن يك ذره كار خير انجام دهد آن را در قيامت مي بيند و هر كس كه به وزن يك ذره كار بد انجام دهد نيز آن را در آنجا مي بيند . انسان باقي و جاويد است ، اعمال و آثار انسان نيز باقي و 1. كهف / . 49 .2. زلزال / 6 - . 8.