بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
تنها قرآن نيست كه اصالت روح را در آيات متعدد خود تاييد كرده است ، در حد تواتر در كتب حديث و دعا و نهج البلاغه از جانب رسول اكرم و ائمه اطهار اين مطلب تاييد شده است . حقيقت اين است كه انكار روح يك انديشه كثيف متعفن غربي است كه از حسي گرايي و ماديگرايي غربي سرچشمه مي گيرد و متاسفانه دامنگير برخي پيروان با حسن نيت قرآن هم شده است . اكنون براي اينكه نمونه هايي از آياتي كه در آن آيات از مرگ به " توفي " تعبير شده است و در بعضي از آنها يك سلسله اعمال حياتي به انسانها بلافاصله پس از مرگ نسبت داده شده ( از قبيل مكالمه ، آرزو ، تقاضا ) به دست دهيم ، سه آيه از چهارده آيه اي كه در آنها تعبير " توفي " آمده است مي آوريم . 1. ان الذين توفيهم الملائكه ظالمي انفسهم قالوا فيم كنتم قالوا كنا مستضعفين في الارض قالوا الم تكن ارض الله واسعه فتهاجروا فيها فاولئك ماويهم جهنم و سائت مصيرا ( 1 ) . همانا كساني كه در حالي كه ستمگر بر خود بودند فرشتگان ( ماموران خدا ) آنان را به تمام و كمال دريافت كردند فرشتگان به آنها گفتند : در چه وضعي بسر مي برديد ؟ آنان گفتند : ما مردمي زبون و زيردست و محكوم محيط بوديم . فرشتگان به آنها گفتند : آيا زمين خدا فراخ نبود كه بدانجا كوچ كنيد ؟ پس جايگاه آنها جهنم است و بدسرانجامي است . اين آيه درباره مردمي است كه در محيط نامساعدي بسر