حق مدارى
حق محورى، مظهر صداقت سياسى در حكومت علوى است. حق مدارى، جلوه ى والاى استوارْ گامى آن بزرگوار در صداقت سياسى است. حقگرايى و حق مدارى، در جاى جاىِ حكومت كوتاه آن بزرگوار، به روشنى پيداست. على عليه السلام جز به حق نمى انديشد و آهنگى جز احقاق حق ندارد. فرياد او براى احقاق حق است،و سكوتش براى ايجاد زمينه هايى در جهت پاسدارى از حق. آموزه هاىِ آن بزرگوار در اين زمينه، بسى تأمّل برانگيز و تنبّه آفرين است. كم نبودند كسانى كه از حقّ و حق مدارى سخن مى گفتند؛ امّا چون منافع شخصى، گروهى و مسلكى آنان با شعارهايشان روياروى مى شد، تأويل ها و توجيه ها، حق را به مسلخ مى برد؛ و شگفتا از استوارى على عليه السلام بر حق مدارى. در نگاه او اجراى حق، اصل است. پس بايد بر همگان روا شود: دوستان، نزديكان، خودى ها و غيرخودى ها و...