مفعول مطلق
مي شود.ظرف بر دو قسم است: ظرف زمان، مانند: يوْم، دَهْر، ظرف مکان، مانند: مَسْجِد، فَوْق.مثال1: صامَ زيدٌ يوماً.ترکيب: صامَ: فعل، زيدٌ: فاعل، يوماً: مفعول فيه.مثال2: صَلّي زيدٌ خَلْفَ عَمْروٍ.ترکيب:صَلّي: فعل، زيدٌ: فاعل، خَلْفَ: مفعول فيه و مضاف، عَمْروِ: مضاف إليه.مثال3: أينَ مُعِزُّ الأولياءِ؟ترکيب: أينَ: اسم استفهام، مبني بر فتح، محلاً منصوب، مفعول فيه براي عامل مقدّر، خبر مقدّم، مُعِزُّ: مبتداي مؤخّر و مضاف، الأولياءِ: مضاف إليه.تذکر:
1ـ مفعول فيه در جواب سؤال «چه موقع؟» يا «کجا؟» مي آيد.2ـ ظرف مکان در صورتي که محدود باشد به وسيله «في» مجرور مي گردد، مانند: صلّيتُ في المسجِد.مفعول مطلق
مصدر منصوبي است که بعد از عامل خود قرار مي گيرد تا آنرا تأکيد کرده و يا نوع يا عدد آنرا بيان کند.