گفتمش تير تو خواهد به دل زار نشست صحبتى داشت كه آميخت بهم آتش و آب غير كم حوصله را بار دل از پاى نشاند سايه پرورد بلا مي شوم آخر كامروز هركه چون شمع به بالين من آمد شب غم پشت اميد به ديوار وفاى تو كه دادمحتشم آن كف پا از مژه ات يافت خراش محتشم آن كف پا از مژه ات يافت خراش
به فراست سخنى گفتم و بر كار نشست دى كه در بزم ميان من و اغيار نشست لله الحمد كه اين فتنه به يك بار نشست بر سرم مرغ جنون آمد و بسيار نشست سوخت چندان كه به روز من بيمار نشست كه نه در كوچه ى غم روى به ديوار نشستگل بي خار شد آزرده چو با خار نشست گل بي خار شد آزرده چو با خار نشست
لطفا منتظر باشید ...
