مدعى كه آتش اعراض فروزنده ى توست
مدعى كه آتش اعراض فروزنده ى توست گر كنى پرسش و بى جرم بود چون باشد آن كه افكنده به همت دو جهان را ز نظر كم مبادا كه طراوت ده باغ طربست محتشم كز چمن وصل تواش رانده فلك
محتشم كز چمن وصل تواش رانده فلك
مدعاى دل او سوختن بنده ى توست تهمت آلود گنه كاين همه شرمنده ى توست اين گمان مي كندش كز نظر افكنده ى توست گريه ى بنده كه آب چمن خنده ى توست بنده ى ريشه ى اميد ز دل كنده ى توست
بنده ى ريشه ى اميد ز دل كنده ى توست