اجل خواهم مزاج خوى آن بيدادگر گيرد به جانان مي نويسم شرح سوز خويش و مي ترسم بس است اى فتنه آن سر فتنه بهر كشتن مردم طبيبم نيز رويش ديد و خصمم گشت مي ترسم چو آميزد حيا با آه آتشبار من شبها اگر فصاد بگشايد بيمار عشقت را به چشم كم مبين ملك جنون را كاندرين كشور نماند بر زمين جنبنده از بيداد گوناگوناگر همرنگ مائى محتشم در بزم عشق او اگر همرنگ مائى محتشم در بزم عشق او
بود خار وجودم از ره او زود برگيرد كز آتشناكى مصمون زبان خامه درگيرد به جلاد اجل گو تا پى كار دگر گيرد كه بر مرگم رگ جان بعد ازين خصمانه تر گيرد به جاى سبزه و شبنم جهان را در سپر گيرد ز خون گرمش آتش از زبان نيشتر گيرد گدا باشد كه باج از خسروان بحر و برگيرد اگر يك لحظه گردون خوى آن بيدادگر گيردز جان برگيرد دل تا صحبت ما و تو درگيرد ز جان برگيرد دل تا صحبت ما و تو درگيرد
لطفا منتظر باشید ...
