خنك آن نسيم بشارتى كه ز غايب از نظرى رسد شب محنتم نشده سحر مگر آفتاب جهان سپر نبود در آتش عشق او حذر از زبانه دوزخم خوشم آن چنان ز جفاى او كه به زير بار بلاى او چو عطا دهد صله ى دعا چه زيان به مائده ى سخا ز زمين مهر و وفاى او مطلب برى كه پى نمى به ميان خوف و رجا دلم به كجا تواند ايستادنرسد وصال شراب او بالم كشان خمار غم نرسد وصال شراب او بالم كشان خمار غم
پس از انتظارى و مدتى خبرى به بي خبرى رسد بدر آيد از طرفى دگر كه شب مرا سحرى رسد چه زيان كند به سمندرى ضررى كه از شررى رسد المى شود ز براى من ستمى كه از دگرى رسد ز در شهنشه اگر صلا به گداى در به درى رسد نه ز دشت او شجرى دمد نه ز باغ او مرى رسد نه از اين طرف ظفرى شود نه به آن طرف خطرى رسدمگر از قضا مددى شود كه به محتشم قدرى رسد مگر از قضا مددى شود كه به محتشم قدرى رسد
لطفا منتظر باشید ...
