مهى كه زينت حسنست گرمى خويش چرنده را ز چرا باز مي تواند داشت هزار خنجر زهر آب داده نرگس او چنان ربود دل مرا كه هيچ ديده نديد ز راه ديده به دل مي رسد هزار پيام خدنگ نيمكش غمزه اش نخورده هنوز نهفته كرده كمانى به زه كه بي خبرند خموشيش نه ز اعراض بود دى كه ندادهنوز محتشم آن ماه نارسيده ز راه هنوز محتشم آن ماه نارسيده ز راه
طپانچه بر رخ خورشيد مي زند رويش نگاه دلكش ناوك گشاى آهويش كشيده بهر دليرى كه بنگرد سويش همين كديايت محل غمزه ى محل جويش به نيم جنبشى از گوشهاى ابرويش به من چشانده فلك زور و دست و بازويش ز ناوك افكنى آن دو چشم جادويش به لب مجال سخن غمزه سخنگويشبيا ببين كه چه غوغاست بر سر كويش بيا ببين كه چه غوغاست بر سر كويش
لطفا منتظر باشید ...
