به هجر يار كه از غير آن ندارم حظ
به هجر يار كه از غير آن ندارم حظ به غير حيرت عشقت چه باع است اى گل ز بس كه خورده ام از قاصدان فريب اكنون نويد عمر ابد هم به گوش ناخوش نيست به مزدى سفرم كاش خانمان سكون زهم ببر ز من اى همزبان كه من بى او ره جهان دگر محتشم كنون سر كن
ره جهان دگر محتشم كنون سر كن
چنان كه ز وصل آن چنان ندارم حظ كه چشم دارم و از گلستان ندارم حظ به هيچ مژده من بدگمان ندارم حظ كه بى تو بس كه به جانم ز جان ندارم حظ كه از وطن من بي خانمان ندارم حظ زبان ندارم و از هم زبان ندارم حظ كه بهر عمر چنين زين جهان ندارم حظ
كه بهر عمر چنين زين جهان ندارم حظ