ز تب نالان شدى جانان عاشق
ز تب نالان شدى جانان عاشق ز سوز ناله ى عاشق گدازت تب گرم تو عالم را سيه كرد دمى صد بار از درد تو مي مرد به بالينت دمى نبود كه گريد كشى گر آهى از دل خيزد آتش به جان محتشم نه درد خود را
به جان محتشم نه درد خود را
بلا گردان جانت جان عاشق به گردون مي رسد افغان عاشق ز خود بر سينه ى سوزان عاشق اجل مي برد اگر فرمان عاشق نيالايد به خون دامان عاشق ز جان عاشقان جانان عاشق كه باشد درد و محنت زان عاشق
كه باشد درد و محنت زان عاشق