دل خود را هنوز اندر تمناى تو مي بينم نسيم آشنائى لرزه مي اندازدم بر تن به شكلت ديده ام شوخى و خواهد كشتنم گويا بات عشق ديرين بين كه دارم چشم برغيرى به خونم كرد چابك دست ديگر دست خود رنگين گل اندامى دگر افكنده در دامم ولى خود رابرآتش ميزنى هردم ز جائى محتشم خود را برآتش ميزنى هردم ز جائى محتشم خود را
كه ميميرم چو ماهى را به سيماى تو مي بينم چو سروى را به لطف قد رعناى تو مي بينم كه در وى نشاء عاشق كشيهاى تو مي بينم ولى دل را پر از آشوب و غوغاى تو مي بينم سر خود را ولى افتاده در پاى تو مي بينم اسير اندر خم زلف سمن ساى تو مي بينمكه ديداست آن چه من از طبع خود راى تو مي بينم كه ديداست آن چه من از طبع خود راى تو مي بينم
لطفا منتظر باشید ...
