خوش آن كه هم زبان به تو شيرين بيان شوم
خوش آن كه هم زبان به تو شيرين بيان شوم وقت سخن تو غرق عرق گردى از حجاب يارى به غير كن كه سزاى وفاى من در كوى خويش اگر ز وفا جا دهى مرا جورت كه پيش محتشم از صد وفا به است
جورت كه پيش محتشم از صد وفا به است
حرفى ز من بپرسى و من بي زبان شوم من آب گردم و ز خجالت روان شوم اين بس كه ناوك ستمت را نشان شوم سگ باشم ار جدا ز سگ آستان شوم من سعى مي كنم كه سزاوار آن شوم
من سعى مي كنم كه سزاوار آن شوم