اى پارساى كعبه رو عزم سر آن كو مكن
اى پارساى كعبه رو عزم سر آن كو مكن رسم به تانست اى پرى دين كاهى و ايمان برى يارب چو من هر بي خبر كز فرقتت دارد خطر من صيدي ام كز سركشى حكمت شكارت مي كند تنها ز كويت مي روم دل گر نيايد كو ميا خار مزار محتشم گل مي دهد از خون برون
خار مزار محتشم گل مي دهد از خون برون
راه ريا گم ميكنى در قبله ى ما رو مكن اما تو قدسى جوهرى با اين صفتها خو مكن بيخ حيات او بكن هجران نصيب او مكن پرتكيه بر تسخير من در قوت بازو مكن جان هم به منت گر كند همراهى من گو مكن بگذر بران گلشن ولى گلهاى او را بو مكن
بگذر بران گلشن ولى گلهاى او را بو مكن