رساند جان به لبم روزگار فرقت تو تو راست دست بر آتش ز دور و نزديكست شبى به صفحه ى دل مي نگارم از وسواس تو آن ستاره ى مسعود پرتوى كه به است شود مقابله ى كوه و كاه اگر سنجد بلند تا نشود در غمت حكايت من به طبع خويشت ازين بيش چون گذارم باز به دوستى كه سر خامه اى رسان به مداد خوش آن كه سوى وطن بي كمان توجه ماز نقد جان صله اش بخشد از اشارت من ز نقد جان صله اش بخشد از اشارت من
بيا كه كشت مرا آرزوى صحبت تو كه من به خشك وتر آتش زنم ز فرقت تو هزار بار به كلك خيال صورت تو ز استقامت ديگر نجوم رجعت تو محبت من مهجور با محبت تو نهفته با دل خود مي كنم شكايت تو كه اقتضاى جفا مي كند طبيعت تو ز دوستان چو رسد نامه اى به حضرت تو كند عنان كشى توسن طبيعت توبه محتشم دهد ار قاصدى بشارت تو به محتشم دهد ار قاصدى بشارت تو
لطفا منتظر باشید ...
